Εχει κανείς την αίσθηση πως οριζόντιες μετακινήσεις δεν γίνονται πιά, έχουν από καιρό τώρα τελειώσει. Εχουν καταργηθεί. Οι μόνες αλλαγές θέσης γίνονται σε διεύθυνση κάθετη. Σαν μια μπάλα που δεν κυλάει πιά παρά μόνο αναπηδήσεις κάνει, μια ρόδα που γυρίζει χωρίς να προχωρά κι ένα σημάδι πάνω της μοιάζει πως ανεβαίνει ή κατεβαίνει. Λέξεις που δεν επικοινωνούνται πιά απ' ευθείας, από αυτί σε αυτί, αλλά μεταδίδονται από ένα πομπό σε έναν δορυφόρο εκεί ψηλά κι από εκεί ψηλά κάνουν το κατέβασμά τους προς το δέκτη. Ο θόλος τού ουρανού είναι πάνω, ο βυθός τής θάλασσας είναι πιό κάτω από όσο μπορώ να φανταστώ. Ξέχασα όλα όσα δεν παλινδρομούν ανάμεσα στο Εβερεστ και την τάφρο τών Μαριαννών. Λες και ποτέ δεν τα είδα. Λες κι από παιδί σε δρόμους δεν περπάτησα παρά πηγαινοερχόμουνα μέσα σε ασανσέρ.
Το μόνο που νιώθω ανήσυχο, να κινείται οριζόντια, είναι το άγρυπνο αίμα μου την ώρα που ξαπλώνω.