Όταν ο κόσμος σε ανακαλύπτει, τότε γίνεται πολύς, όλο πιο πολύς... κι αν κάποιος πιστέψει πως οφείλει να σε λυπάται, τότε θα συμβεί να σε ονειρευτεί, ντυμένο μπλε, ξαπλωμένο σε μπλε κρεββάτι.
Στο κρεββάτι; Κοστουμαρισμένος, με γραβάτα; Τι χαρά και ανάπαυση, σ' αυτό το σπίτι!
Όμως, μην το γιορτάζεις... Φέρνει απόγνωση και τρέλα αυτή η φωνή στο ράδιο. Λέει ανοησίες κι όλα μοιάζουν πιο ανόητα χωρίς σίγμα, χωρίς χι, χωρίς ρο. Αλλά και πάλι, δεν είναι είδηση κάτι που ακούς και δε σου φέρνει τρέλα, δε σε κάνει να τρέξεις να πιείς καφέ ή κόλα, αν δε σε κάνει να θέλεις να εξαφανιστείς σε μια άλλη χώρα. Έπιασαν ένα φίλο μου κι επειδή μου είπαν πως είναι εγκληματίας, περίμεναν πως θα τον πετάξω στ' αζήτητα. Είπα πως "αν είναι εγκληματίας, τότε θα είμαι φίλος του, ακόμα πιο πολύ". Κι όλα αυτά τα είπα στη γλώσσα τους την ανόητη, την χωρίς ρο, χωρίς σίγμα, χωρίς χι.