Fool if you think it's over

Άστοχες ελεύθερες βολές

Τα "Πόσο..." τα απαγγέλλει ένας βαρύτονος ενώ στον αντίλογο ας φανταστούμε έναν τενόρο. 


-Πόσο περήφανος νιώθει που έχει "τέτοιο σπίτι"
και κρυφά χαρούμενο τον κάνει
το ότι καθόλου δεν κουράστηκε να το αποκτήσει.

-Κακογουστιά δεν είναι αυτό που βλέπω
στα πατώματα, στα έπιπλα, ακόμα και στους τοίχους;


-Πόσο περήφανο τον κάνει το εισόδημά του
τόσο μεγάλο είναι που του αρκεί
σαν θελήσει να κάνει τη μεγάλη τη ζωή.

-Μα αφού δεν φαίνεται καμμιά κούραση στο πρόσωπό του
κι ούτε η ηλικία του μαρτυρά πολύχρονη εργασία!


-Πόσο κοινοφελής αισθάνεται -μα και σπορτίφ-
που τα σουπίδια του πετά ως καλαθοσφαιριστής
στους κάδους τών απορριμμάτων!

-Μα αφού σε κάδους ξένους τα εκσφενδονίζει
και οι μισές "ελεύθερες βολές" του άστοχες φαίνεται πως είναι!


-Πόση σοφία ακτινοβολεί το ύφος του όταν βαθυστόχαστα λέει σ' όλους
πως πολλά μπορεί να μην εδιάβασε κι όμως
"από πολλούς γραμματιζούμενους" τα υπερδιπλάσια ξέρει.

-Μα τον ερώτησαν προχτές πότε γεννήθηκε ο Ευριπίδης
κι εκείνος αποκρίθηκε: "Κάποτε, κοντά στου Χριστού τη γέννηση,
πέντε πάνω-πέντε κάτω, εγκυκλοπαίδεια είμαι;"


-Πόσο φανατικά, δίκην αγνού ιδεαλιστού, στηλιτεύει τον περίγυρό του
τον κάνει να εντρέπεται, όταν κάποιος απ' αυτούς κάτι ακριβό αγοράζει!

-Μα ο ίδιος αυτός δεν έχει δόγμα πως "ζωή μιά την έχουμε
και πρέπει όσο είμαστε ζωντανοί με όλους τους τρόπους να τη χαρούμε";


-Πόσον "παραδοσιακό και δεμένον στην έθιμα" τον εαυτόν του αποκαλεί
όταν σε κάθε επέτειο γνωρίζει ποιό φαγητό πρέπει να φάει!

-Μα σαβουριάζει τα νηστίσιμα
με την ίδια τη μανία που καταβροχθίζει πάντα ό,τι βρεθεί μπροστά του.
Και το κρασί κατεβάζει σε ποσότητες τέτοιες που ιλαρό τον κάνουν,
ώρες πριν ο Κύριος κατέβει απ' το σταυρό Του!


-Πόσο γενναιόδωρος είναι με τα πουρμπουάρ του που
 εν πλήρει ευφορία διατελών, χαρτονομίσματα σκορπάει!

-Μα την ώρα τής πληρωμής
για τις τιμές, πόσο γκρινιάζει και πόσο δυσφημεί την ποιότητα τών εστιατορίων
ψάχνοντας να 'βρει με υπολογισμούς "πόσα να βγάζει κάθε βράδυ ο κερατάς!"


-Πόσο καλός πατήρ είναι...το λέει και το καυχιέται.
Αγοράζει τα πάντα στα παιδιά του κι ακόμα βόλτες τα πάει,
με τους φίλους του σαν βγει.

-Μα αυτός είναι που χαίρεται κι όχι τα παιδιά του.
Αυτά τα βλέπω μέσα στους καπνούς γκρινιάζοντας να τρέχουνε
ή αφημένα εδώ κι εκεί με ηλεκτρικά παιχνίδια να ... κονταροχτυπιούνται!


-Πόσα όνειρα κάνει γι' αυτά...γιατρός ο ένας θα γίνει -να 'χει χρήμα-
και τ' άλλο, το κορίτσι του θα κάνει μπαλαρίνα, να τη ζητάνε τα κανάλια.
Μυαλωμένα παιδιά, επήραν απ' αυτόν, σίγουρα σπουδαία θα γενούνε.

-Μα τι κατέχει αυτός από "σπουδαίο και σημαντικό"
αφού όλα τούτα μες το μυαλό του μόνο τα 'πλασε κι εκεί τα έχει κλεισμένα.
Συμβουλή, δεύτερη γνώμη, τρίτη, δε ζήτησε από κανέναν;


-Αααα! Πόσο καυχιέται αυτός πως η γνώμη τού άλλου
ασήμαντη θα είναι απέναντι στη δική του.
Αφού αυτός κατάφερε κι έχτισε τόσο τέλεια τη ζωή του,
πώς είναι δυνατόν αυτός λάθος, κάπου, να 'χει κάνει;