Μα θα το έλεγα...Λοιπόν, κύριοι:
1. Τρελοί, αποκλίνοντες, απροσάρμοστοι θα υπάρχουν πάντα.
2. Θα ζούμε κοντά τους, στο διπλανό σ' αυτούς διαμέρισμα ή στην απέναντι πολυκατοικία.
Θα έχουμε πιθανόν -στην καλύτερη περίπτωση- τα ίδια πάνω κάτω έξοδα, ίσως κι έσοδα. Δεν πρέπει να μας ξεγελά το ότι με μερικούς έχουμε τα ίδια υλικά ή/και πνευματικά αγαθά διότι, όπως προείπαμε, τους ανθρώπους διαφοροποιεί η γνώμη τού καθενός απέναντι στους άλλους.
Όταν υπάρχουν αντιθέσεις/συγκρούσεις ανάμεσα σε ομάδες ανθρώπων, όσο παράλογες κι αν είναι, πρέπει να λαμβάνονται υπ' όψη και να αντιμετωπίζονται, όχι να κουκουλώνουμε τα μίση που αναζωπυρώνονται και τα αντιμετωπίζουμε σαν τραγωδίες, πέφτοντας από τα σύννεφα: "Καλέ, πώς έγινε το κακό;"
Μεμονωμένα γεγονότα;...Όχι, πρέπει να τα πούμε "κρούσματα". Ζορίζουμε τους ανθρώπους να συμβιώνουν, παρουσιάζουμε και μια εικόνα αλληλεγγύης, αδελφότητας μεταξύ τών ανθρώπων. Όλοι αγαπούν τους ξένους, οι λευκοί τους μαύρους, οι Γάλλοι τους Ρομ, οι μεγάλοι τους μικρούς, οι Έλληνες τους Αλβανούς, οι λογικοί τους ψυχασθενείς, οι στρέιτ τούς γκέη κ.ο.κ.
Μου θυμίζει τότε που όλοι... λάτρευαν τους "Κυπρίους αδελφούς μας". Στην πραγματικότητα πολλοί θεωρούσαν τους Κυπρίους ευνοούμενους που ζουν εις βάρος τών Ελλήνων. Η επίσημη εκδοχή πάντως ήταν πως...αγαπιόσανται.
Λοιπόν, ας προσέξουμε λιγάκι. Όλοι όσοι θέλουν να κρύψουν το μίσος -αρρωστημένο ή όχι- που υπάρχει μέσα στους ανθρώπους, διαπράττουν ένα άλλο Κωσταλέξι. Κρύβουν κάτι που το θεωρούν τέρας και όνειδος. Το μίσος οπλίζει ένα χέρι και να ο ένοχος, σε μερικές ώρες η φάτσα του κάνει το γύρο τού κόσμου.
Αν όμως κάποιος έψαχνε να βρει τους ηθικούς αυτουργούς και τους ηθικά/λογικά υπεύθυνους...δε θα έφτανε και σ' αυτούς που θέλουν να δώσουν μια εξωραϊσμένη, ψεύτικη, εικόνα τού κόσμου, μια εικόνα από τη Χώρα-Τού-Πουθενά;
Τα τραγούδια έχουν πολλές ερμηνείες αν έχεις όρεξη να τις ψάξεις.