Γιατί άραγε επιμένουμε να "επικοινωνούμε" και μάλιστα στέκοντας σε
άκαμπτη στάση προσοχής - πρωτόκολλο δεξιώσεως - αφού αντιλαμβανόμαστε
πως αναμφίβολα ο χρόνος έχει λήξει ; Τα αντιμέτωπα σώματά μας κινούνται
πλέον προς αντίθετες κατευθύνσεις. Οι εντυπώσεις των συζητήσεων
παραμένουν πίσω μας ακίνητες να αλληλοκοιτάζονται. Θα περιμένουν εκεί:
Πάλι,την επόμενη μέρα, ανάμεσά τους θα σταθούμε γηραιότεροι.
Πάλι,την επόμενη μέρα, ανάμεσά τους θα σταθούμε γηραιότεροι.