02 Απριλίου, 2021

Ώσμωση

 Το καλοκαίρι του 1995, Ιούλιος πρέπει να ήταν, μετακόμισα  σε ένα ευρύχωρο διαμέρισμα, πολύ κοντά στην παλιά μου κατοικία. Μού είχαν συστήσει τον ιδιοκτήτη τού διαμερίσματος, κάποιο πρωινό στην Εκκλησία. Λεγόταν κ. Τάκης και ένιωσα εκείνη την  αποστροφή που νιώθω για τα πολύ κοντά γεροντάκια, εκείνα που σε κοιτούν από κάτω προς τα πάνω, λόγω του ύψους τους...

Μέσα σε λίγες μέρες ολοκλήρωσα την μετακόμισή μου στο οροφοδιαμέρισμα κάτω από τον κ. Τάκη... Όλοι σχεδόν, συν τώ χρόνω βρίσκουμε ελαττώματα  στον χώρο που ζούμε ακόμη και μετά από 10 χρόνια παραμονής. Άν και τυπικός ανικανοποίητος, δεν βρήκα ψεγάδι κανένα πλήν της υπερβολικής ...ησυχίας.

- Και δεν χάρηκες;

Καθόλου, διότι μέσα στην σιωπή αυτή, διστάζεις να βάλεις το ραδιόφωνο, να μιλήσεις στο τηλέφωνο, να τραβήξεις το καζανάκι ακόμα και να μιλήσεις μόνος σου.

- Κανένας θόρυβος από επάνω;

Από πάνω ησυχία απόλυτη. Νόμιζα μερικές φορές πως ο κ. Τάκης δεν ζούσε εκεί...

- Πεθαμένος ήταν;

Ότι ζούσε αλλού έλεγα. Όποτε πάντως πήγαινα για την καταβολή τού ενοικίου, 1η τού μηνός, εκείνον τον έβρισκα ήδη μπροστά στην -κλειστή- πόρτα του, με τις πυζάμες του και την απόδειξη στο χέρι την οποία μου έδινε αφού έπαιρνε τα χρήματα.

Περνώντας ο καιρός συνειδητοποίησα πως δεν συνέβαινε τίποτα όταν έβαζα στην διαπασών την τηλεόραση ούτε εάν δοκίμαζα να κάνω τις ασκήσεις μου στο πιάνο. Τελικά δεν ενοχλιόταν κανείς από εμένα. Αντιθέτως...Αντιθέτως εγώ είχα αρχίσει να ενοχλούμαι από οσμές διάφορες...τσιγαρίλα, τσίκνα, οσμές τής τουαλέτας. Ούτε μια ευχάριστη μυρωδιά έως που εξόπλισα όλα τα δωμάτια μα αποσμητικό χώρου.

- Οι φωταγωγοί δεν ήταν;

 Όχι. Εννοείται πως είχα ελέγξει για σχισμές και για παράθυρα που δεν κλείνουν τέλεια. Ησύχασα για λίγους μήνες αλλά αργότερα, με αφορμή την πληρωμή τού ενοικίου, άρχισα να θέτω υπόψιν τού κ. Τάκη τις απορίες/διαμαρτυρίες μου. Μάλιστα τον ρώτησα, όπως εγώ ενοχλούμαι για διάφορους λόγους, εάν κάποιος άλλος ενοχλείται από τους θορύβους που έκανα εγώ: πλυντήριο, πιάνο, παραμιλητά ενίοτε.

- Τίποτα δεν είπε;

Είπε πως όχι και για να με ξεφορτωθεί είπε πως κάποια στιγμή θα περνούσε από την πόρτα μου να δει αν ακούγεται κάτι. Με καθησύχασε πάντως πως αυτά τα διαμερίσματα είναι απολύτως στεγανά στις οσμές, στους θορύβους, στα πάντα. Είπα "εντάξει" αλλά μου φάνηκε πολύ απίθανο ο γέρος να κατέβαινε για να περάσει έξω από την πόρτα μου.

- Κατέβηκε τελικά;

 Όχι αλλά εγώ, με την ιδέα αυτή, πήγαινα πολύ συχνά στο "ματάκι" τής πόρτας μου για να ελέγξω μήπως περνούσε ο κ. Τάκης. Συν τω χρόνω απέκτησα κάποια οικειότητα μαζί του και οι υποψίες μου εξατμίστηκαν. Μέχρι τον Φεβρουάριο τού 1998 όλα είχαν μπει σε μια σειρά. Μια δεκαριά μέρες από τα γενέθλιά μου άρχισα να αισθάνομαι πάλι τα ίδια πράγματα σε μεγάλη ένταση αλλά δεν ήθελα να απασχολήσω τον γέρο Τάκη που είχε καταπέσει κι άλλο.

- Πόσο άντεξες;

Δύο τρεις μήνες αργότερα, ερχόταν καλοκαίρι, ανέβηκα οργίλος στον γέρο. Μόλις είδε ότι ήμουν σε άσχημη κατάσταση, άνοιξε την πόρτα του επιτέλους και μου είπε να περάσω μέσα. Έκλεισε την πόρτα και είδα τον κακόμοιρο ανθρωπάκο να αποκτάει διπλάσιο ύψος από ό,τι πρώτα. Ξαφνιάστηκα και τον έσπρωξα. Έπεσε μπροστά στην πόρτα παρασύροντας και δυο αγαλματίδια που πέσαν στο κεφάλι του.

-Τίποτα δε σκέφτηκες;

Κατέβηκα κάτω και ...μόνωσα το σπίτι ώστε να μην νιώθω τσιγαρίλα (που τώρα έμοιαζε σαν να καπνίζει κάποιος στο 1μέτρο), θορύβους και σπρωξίματα στο σώμα μου, κυρίως από πίσω., σαν να βρισκόμουν σε βαγόνι τραίνου με αόρατους επιβάτες.

- Χαμπάρι δεν σε πήραν;

Από την βιασύνη μου πέταξα ολόγυρα τα λεφτά του ενοικίου και ξέχασα να πάρω την απόδειξη που έμεινε στον χώρο, με το ονοματεπώνυμό μου φαρδύ-πλατύ...Παρόλα αυτά ο κ. Τάκης δεν είπε ποιός τον είχε κακοποιήσει. Εγώ πέρασα το υπόλοιπο τής ημέρας στο κρεββάτι μου ώσπου με πήρε ο ύπνος, ένας ύπνος με διακοπές. Όταν ξύπνησα, αργά τη νύχτα, ανάμεσα στα άλλα ενοχλητικά, άκουσα κάποια βρύση να στάζει και σηκώθηκα να την κλείσω καλά. Τότε κατάλαβα πως ήταν άλλη μια λάθος αντίληψη, οι βρύσες ήταν όλες κλειστές. Φτάνοντας στην είσοδο τού διαμερίσματός μου είδα με τα ίδια μου τα μάτια να στάζουν, από το πάνω διαμέρισμα σταγόνες αίμα που σχηματίζαν μια κηλίδα που όλο και άπλωνε και πιτσίλαγε ολόγυρα...επιβεβαιώνοντας έτσι πως και εκείνο το διαμέρισμα, όπως και άλλα, δεν ήταν τόσο στεγανό όσο χρειάζεται για να μην παραβιάζεται η ζωή σου.