Την ίδια ιστορία τού βοσκού...
Ο δύστυχος ο νέος κοιμήθηκε
προτού τη διηγηθεί...
Στον ύπνο βρήκε τη λήθη
Τον ζηλεύω, είν' μια λύση!
Τον ίδιο ύπνο θέλω κι εγώ
μόνο εκεί μέσα τη λήθη θα βρω
Γαλήνη να βρω και ξενοιασιά
τα πάντα να ξεχάσω πια
Μάταιος κόπος...
μπροστά μου έχω πάντα εκεινής
τη γλυκιά μορφή
Χάθηκε η ησυχία για μένα
Γιατί πρέπει τόσο να πονώ
όταν ακούω να μου μιλά;
Φύγε τυραννική οπτασία,
τι πόνο εσύ μου φέρνεις!
Ωιμέ!
Από την Αρλεσιάνα τού Τσιλέα: Το παράπονο τού Φεντερίκο.