Οι κουρτίνες στραβά κρέμονται
σαν έντερα ανθρώπου
και η πετούγια τού παράθυρου
σκελετός είναι από χέρι
Τι πιο αναμενόμενο;
δεν έχει τζάμια εδώ
δυό τεράστιοι κερατοειδείς κάνουν τη δουλειά τους
Κάτω απ' το παράθυρο χάσκει ένα στόμα
που -με αυθάδεια-
βγάζει τεράστια γλώσσα
Στρώνω σεντόνι απάνω της τα βράδια
και κοιμάμαι...
Μα την ημέρα είναι ντροπή
πάνω στο πάτωμα
ένα τέτοιο σίχαμα που όλο στάζει σάλια