Pourquoi me reveiller

Γιατί με ξυπνάς, γλυκιά τής Άνοιξης ανάσα;
Στο μέτωπό μου νιώθω το πιο απαλό σου χάδι
Πόσο γρήγορα σπαταλάει κανείς το χρόνο του
τον γεμάτο αγωνίες και καταιγίδες!

Αύριο την κοιλάδα θα διασχίσει ο ταξιδιώτης
θυμίζοντας σε όλους δόξες τού παρελθόντος
Όποιος θελήσει να ψάξει τής νιότης μου το άνθος
θα βρει μόνο πόνο βαθύ και θλίψη δίχως τέλος

Αλίμονο!
Γιατί με ξυπνάς, γλυκιά τής Άνοιξης ανάσα;




Pourquoi me reveiller από τον Βερθέρο τού Μασσενέ. Σε μεγάλη ένταση είναι πραγματικό μεγαλείο.

Το κοπυράιτ

Όλη αυτή η υστερία περί κλοπής πνευματικής ιδιοκτησίας παραπέμπει σε υπερφίαλα "ψώνια" που κατά βάθος πιστεύουν πως θα 'ρθει η στιγμή που δε θα 'χουν πια τίποτα να πουν.

Το ψάρι δε βρομάει απ' το κεφάλι

Είναι που συνηθίζεις εύκολα τη μπόχα τού εαυτού σου, η μπόχα τού αλλουνού δεν σου είναι τοσο οικεία.

Ούνα φάτσα - ούνα ράτσα

Στημένοι αγώνες, σικέ πρωταθλήματα, χάρτινα ντέρμπι...στην Ελλάδα; Σίγουρα πρόκειται για ενορχηστρωμένη -από το εξωτερικό- επίθεση κατά τής ελληνικής αξιοπιστίας. Αποτελούν απόδειξη οι λογαριασμοί με τα 500.000.000 ευρά;;;


Έλα τώρα...Λυπάμαι αυτούς τους ιστορικούς συλλόγους που, σίγουρα η αθλητική δικαιοσύνη, θα στείλει στη Β' εθνική και με ποινή -10 βαθμούς. Βέβαια αυτά ίσχυσαν για μικρότερους ιστορικά συλλόγους όπως η Γιουβέντους, η Μίλαν κ.α. στη γειτονική Ιταλία.


Μα τι λέω; Εδώ "φάγανε" τους πιτσιρικάδες και θα αφήσουν τα ευρά; Αν η καθημερινότητα είχε ανάσα, τότε σίγουρα θα βρόμαγε ουλίτιδα.


Ούνα φάτσα - ούνα ράτσα...

Un bel di' vedremo

Μια μέρα θα δούμε
καπνό να υψώνεται εκεί μακριά,
στου ορίζοντα τα πέρατα

Κι ύστερα...Να, το πλοίο!
Ένα πλοίο κάτασπρο
που μπαίνει στο λιμάνι
στέλνοντας το χαιρετισμό του

Εγώ δε θα κατέβω εκεί. Όχι, δε θα κατέβω εγώ...
Στην κορφή τού λόφου θα σταθώ.

Βλέπεις πως ήρθε τελικά;

Θα καθίσω στην κορφή να περιμένω
Και θα περιμένω, θα περιμένω
Μεγάλη ήταν η προσμονή
κι αυτή η αναμονή δε θα μου είναι βάρος

Να, ξεπρόβαλε από το πλήθος
ένας άντρας, μικρός σα μια κουκίδα
και φαίνεται από δω
να βαδίζει προς το λόφο

Μα ποιός να είναι, ποιός;
Κι όταν φτάσει
τάχα τι να πρωτοπεί;
Από μακριά θα με φωνάξει:
"Πεταλούδα!"

Χωρίς απάντηση εγώ
θα κρυφτώ, λίγο από νάζι
λίγο για να μην σβήσω
από της συνάντησής μας τη χαρά

Κι όταν αυτός από την αγωνία του
φωνάξει τ' όνομά μου:
"Μικρούλα μου γυναίκα,
άρωμα τών λουλουδιών!"
λόγια που μου έλεγε σε κάθε ερχομό του
τότε θα φανερωθώ!

Στο υπόσχομαι, όλα έτσι θα γενούν.

Διώξε το φόβο σου,
με πίστη ακατανίκητη
εγώ τον περιμένω.


Un bel di' vedremo από την Μαντάμα Μπατερφλάυ τού Πουτσίνι.