Κάπου, κάποτε θα γράφουν για σένα, εκεί που γράφουν για τ' αστέρια και τους κακομοίρηδες. Εσύ θα διαβάζεις για σένα τον ίδιο, χωρίς να καταλαβαίνεις για ποιόν πρόκειται, για ποιον μιλάνε...
Τι δουλειά έχεις εσύ με τα αστέρια...Τι δουλειά έχεις με τους κακομοίρηδες;
Εσύ άλλη περιγραφή περίμενες για τον εαυτό σου. Αυτοί θα χρησιμοποιήσουν άλλες λέξεις, λέξεις πιο ήπιες, πιο ασαφείς, λέξεις με πολλές ερμηνείες...εντέλει λανθασμένες.
Το όνομά σου θα γράψουν με ένα νι, το επώνυμό σου με δυο λάμδα...και τη διεύθυνσή σου μόνο θα γράψουν, παραλείποντας την πόλη όπου ζεις: Γρ. Λαμπράκη, Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη, Τρέχα και Γύρευε, γωνία...
Μέχρι να λυθούν οι παρεξηγήσεις, κανείς πια δεν θα σε θυμάται έτσι όπως ήσουν. Επί τα ίχνη σου θα είναι μόνο κάτι περίεργοι που έτσι κι αλλιώς από πάντα σε παρακολουθούσαν.
Δεν ενδιαφέρουν οι περίεργοι, αδιάφοροι είναι κι εκείνοι που είναι έρμαια τών συναισθημάτων τους. Ένα φυλαχτό είναι πιο χρήσιμο, να σε φυλάει από τους τραγοπόδαρους.