Αν και τυραννισμένος από έναν πυρετό από τη μιά, κι έναν αφόρητο πόνο στους ώμους μου από την άλλη, πρόλαβα να εμβαθύνω ακόμα μια φορά
σε χρώματα, σε βλέμματα, σε μυρωδιές
όλα αυτά που μυστήριο είναι για μένα...(εύκολα ξεχνάω)
"Αυτό που έχω μέσα στην τσάντα μου είναι το μυστήριο."
Ναι...τι μυστήριο για μένα! Κι αυτό που έχω να πω είναι "το παρακάνεις!". Πες εσύ αυτό που έχεις να πεις...
Πες ό,τι είπα εγώ ή πες κάτι δικό σου. Ας λέμε όλοι μας πάντα τα ίδια...
Βλέφαρα ελαφρώς πρησμένα, ιδίως τα κάτω, κεφάλι γερμένο αριστερά, άρωμα με όνομα που τον τελευταίο χρόνο κανείς δεν το έχει φωνάξει
Ανοησίες τού τύπου "Χλωμή...αναιμική ή μόνον κουρασμένη;"
Το πρόσεξα προχτές στο σινεμά. Δεν καθόσουν μπροστά μου ή πίσω μου - ήσουν στην οθόνη
Όλα τα υπόλοιπα, στη σειρά:
Κυκλική κίνηση με την αντίστροφη μέτρηση
5 4 3 2 1 0
Μερικά μεγάλα κεφαλαία λατινικά γράμματα
Και πάνω στης οθόνης το λευκό πανί, εκείνο το λιοντάρι που βρυχάται γυρίζοντας το κεφάλι του.
Το χρώμα τής χαίτης του ήταν ίδιο το χρώμα τών μαλλιών σου.