Ο μικρός Βαγγέλης από τα 3 του χρόνια περνούσε τις μέρες με τον πατέρα του, μιλώντας επί ώρες, μιλώντας επί μέρες, περνούσαν οι ηλικίες. Λόγια όλο και πιο μεγάλα, λόγια από συζητήσεις όλο και πιο θολές, λόγια και λέξεις ορθογραφίας, καλλιγραφία χωρίς φύλο. Πιπίλα που πέφτει και λέξεις. Νερά που καταβρέχουν, σύννεφα που περνούν πετώντας και πάλι λέξεις. Καβούρια στα βράχια, μεγεθυντικός φακός που καίει το χαρτί, Ντελ Πιέρο - Τζίμι Χέντριξ και λέξεις. Μια τόσο μεγάλη επιθυμία να γράφει αυτά που λέγονταν, όμως τί απροθυμία!
Κι έτσι τα λόγια του μοιάζαν νεολεξίες και είχαν κάτι πολύ χαρακτηριστικό. Ήταν αυτό που πολύ εύστοχα είχε παρατηρήσει κάποιος ή κάποια: "Άρχισες πάλι να μιλάς τα Βαγγελίστικα".