27 Ιουλίου, 2013
Ξεμυάλισμα
"Ήταν όμορφος σαν τον Διάβολο", είπε ο παπάς κι άρχισε να παραπονιέται πως ο μορφονιός εκείνος τού ξεμυάλισε την κόρη. Το μυαλό του κόλλησε σε κείνη τη σκέψη και συνέχισε να λέει την ίδια πρόταση:
Όμορφος σαν το Διάβολο ...Όμορφος σαν το Διάβολο ...Όμορφος σαν το Διάβολο ...
Ύστερα πάλι από την αρχή. Ζαλίστηκα τόσο που μου φάνηκε πως, αν και χρησιμοποιούσε τις ίδιες λέξεις, κάθε φορά ήθελε να τονίσει κάτι διαφορετικό στη φράση του. Ο Διάβολος ήταν όμορφος; Το να είναι κανείς όμορφος ήταν κακό;
Αγκάλιασα τον παπά-Αντώνη, παρηγορώντας τον, που τού ξεμυάλισαν την κόρη. Τόσο που ξέχασα πως το κορίτσι εγώ ήμουν αυτός που το είχε χάσει, γι' άγνωστη αιτία...χωρίς εξήγηση καμία. Κακάσχημος είναι ο Διάβολος κι αυτό το γνωρίζουν όλοι.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)