Στο θόλο το ουράνιο τόξο στροβιλίζεται έως ότου πέσει κατακόρυφα, στη λίμνη που περιτριγυρίζεται από όλα αυτά. Bυθίζεται εκεί μέσα και η άκρη του είναι ένας πρώτης τάξεως φάρος για μικρά ψάρια με φιλοδοξίες πλεύσεων προς τον ορίζοντα, όπως τον βλέπουν εκείνα κάτω απ' το νερό.
Κοιτάζοντας δυτικά βλέπω ένα σταθερό λόφο από πέτρα με τρία παιδιά στην κορυφή. Είναι ντυμένα με πολύχρωμες λωρίδες ύφασμα και ραντίζουν αυτό το κατά τ' άλλα στατικό σύνολο με τους χαρούμενους ήχους μιας τρομπέτας και δυο φωνών, στη συμφωνία της ανησυχίας και της γαλήνης, της μπόρας και της βροχούλας, γιορτάζοντας τον ερχομό του νερού.