Αυτοματισμοί

Το οξύμωρο σχήμα πάνω στο οποίο βασίζεται κάθε σύστημα επιβολής συμπεριφοράς είναι "Συνηθίζω να / Ξεχνώ ότι"

Ο βάρδος τής γενιάς μας

...Μετά από μακροχρόνια άνιση μάχη με την ανίατη αρρώστια...

-Γιατί άνιση, ρε; Γιατί το λέει έτσι;
-Σώπα κι άκου ρε...σσσς -που λέει ο λόγος- παίζεται ο θάνατος;

... η μεγάλη του καρδιά πρόδωσε τον καλλιτέχνη...

-Καρδιά: το μόνο όργανο που προδίδει
-Ναι αλλά εδώ μιλάμε για καλλιτέχνη, την καρδιά τού καλλιτέχνη!

...ο οποίος με το παράστημά του και τις σχεδόν υπεράνθρωπες δυνάμεις του...

-Ψηλός ήταν, ομορφάντρας, σαν τον Θεοδωράκη, ε;
-Εδώ αναφέρεται στο ποιητικό του ύψος

...κατάφερε να σπρώξει πιο μπροστά από την γενιά του, την ποίηση, αφήνοντας μεγάλο κενό στον καλλιτεχνικό κόσμο, φεύγοντας από κοντά μας...

-Πάει, έφυγε κι αυτός! Λες οι ποιητές που φεύγουν, να νιώθουν διπλά άσχημα;
-Τι διπλά άσχημα; Πεθαίνουν κι εξαρτάται...τι να πω; 

...Ακόμα ένας μεγάλος έφυγε, ίσως ο τελευταίος ΜΕΓΑΛΟΣ! Θα μας κοιτάζει από ψηλά...

-Να σκέφτηκε κι εμάς ο ποιητής, λες; Εμάς που τον διαβάσαμε, τον λατρέψαμε, τον στηρίξαμε, τον αναδείξαμε σε βάρδο τής γενιάς μας...
-Για τους ποιητές γενικά δεν ξέρω τι συμβαίνει. Τούτος δω, πάντως, σίγουρα θα λυπάται όχι που αφήνει εμάς, αλλά που αφήνει το πεδίο ελεύθερο στους κουτσομπόληδες, στους άσχετους που, χωρίς καθόλου να τον ξέρουν, θα γράφουν για κείνον αναλύσεις, αφιερώματα και θα συστήνονται παντού ως φίλοι του ... αυτοκόλλητοι.