28 Ιανουαρίου, 2012

Private dancer


Γέλιο, κρασί και φασαρία


Εκείνος, ένας αποτυχημένος συγγραφέας γύρω στα εξήντα. Όλο έγραφε κι έγραφε και τίποτα δεν αποτέλειωνε. Είχε τις συνήθειες, το ύφος και τη φωνή του Σαμ Σπέηντ, τον ήρωα τού Χάμετ. Πάντα με τα ίδια ρούχα, πάντα με την ίδια καπαρντίνα που χιλιάδες φορές τού είχα πει να την αλλάξει:

"Πάρε μια άλλη, να χαρείς...κι ας είναι ολόιδια".

Στο ραντεβού μας, εκεί στο 801, έκατσε αφήνοντας το σιχαμερό του πανωφόρι στο διπλανό μου κάθισμα, σ' απόσταση που η βρόμα έφτανε στα ρουθούνια μου. Πήρε το πιο μυστήριο ύφος και μου είπε σχεδόν χωρίς να ανοίξει το στόμα του:

- Ο άνθρωπος αλλάζει.

Μπαϊλντισμένος να ακούω όλες αυτές τις καλές ειδήσεις, και τις αισιόδοξες -σχεδόν πάντα γυναικείες- διαπιστώσεις, τον αγριοκοίταξα. Έσπευσε να μου ξεκαθαρίσει πως δεν εννοούσε ότι αλλάζει ο χαρακτήρας τού ανθρώπου (από κακός σε καλός κι από καλός σε καλύτερος). "Αυτό που αλλάζει είναι ο άνθρωπος σαν είδος", μου ξεκαθάρισε την πεποίθησή του.

- Όλα ηλεκτρονικά, όλα πολύ τέκνο, ε;

Κοιτώντας δεξιά-αριστερά κι ανοιγοκλείνοντας ανεπαίσθητα το στόμα του συνέχισε:
- Όχι αυτό, μόνο...Φαίνονται χαμένοι, έχουνε ύφος απλανές κι έτσι που είναι όλοι ψιλόλιγνοι λες και με δυσκολία ισορροπούν, μιλάνε λέγοντας δεκάδες φορές "εεε", δεν κουνάνε τα χέρια όταν συζητούν. Τελευταία, από νωρίς το βράδυ έως αργά τη νύχτα, παρατηρώ από το παράθυρο διάφορους τύπους. Πηγαινοέρχονται στα δωμάτια τών σπιτιών τους, χάνονται από το ένα παράθυρο κι εμφανίζονται στο άλλο. Σαν τρικ ταχυδακτυλουργού μοιάζει. Περιμένω πότε θ' αρχίσουν να χάνονται από το ένα διαμέρισμα και να εμφανίζονται σε άλλο. Δεν υπέπεσε και στη δική σου αντίληψη πως όλα τα σπίτια γύρω σου επικοινωνούν μεταξύ τους, αφήνοντας έξω από αυτόν τον ιστό το δικό σου σπίτι;


- Μερικές φορές, σαν να...αλλά τι σημασία έχει; Θέλω να πω δεν μ' ενοχλεί. Εσένα τι σε νοιάζει; Δεν είσαι δα και τόσο κοινωνικός τύπος ώστε να στενοχωριέσαι που δεν είσαι μαζί τους.

- Εγώ θα βρω κάποιο βράδυ πού είναι το μέρος όπου συναντιούνται όλοι αυτοί οι αλλόκοτοι τύποι, εκεί που μοιράζονται τα μυστικά τους. Κάπου θα μαζεύεται όλο αυτό το προσωπικό. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω έντονα ότι είναι κάπου μαζεμένοι, ξέρεις είναι μια φάμπρικα όλο αυτό κι όλοι αυτοί οι τύποι είναι φοβερά παράξενοι κι ενδιαφέροντες. Θα ήθελα να βρεθώ ανάμεσά τους. Αλήθεια σου λέω, το νιώθω και πρέπει να βιαστώ. Πιστεύω πως πολύ σύντομα πρόκειται όλος αυτός ο κόσμος να αρχίσει τις ετοιμασίες για μια βραδιά χορού, με μπαλόνια, με πολύ γέλιο, κρασί και φασαρία σε κάποιο ρουφ γκάρντεν ...και θέλω να συμμετάσχω. Όχι, βέβαια, δεν έγινα ξαφνικά κοινωνικός κι ούτε ζητάω να κάνω πολλές-πολλές φιλίες μαζί τους. Ένα βράδυ μόνο θέλω δίπλα τους, να προσποιηθώ κι αν χρειαστεί να αισθανθώ πως είμαι ένας από αυτούς. Μετά από τη συναναστροφή τής μιάς βραδιάς, θα δεις πόσα μυστικά τους θα καταφέρω να κάνω δικά μου. Εννοείται πως υπόσχομαι να μην κρατήσω τίποτα κρυφό από σένα.