Νάτη πάλι η Καρολίνα, κείνη η όμορφη η μινιόν
με τα πράσινα τα μάτια, το ονειρεμένο στήθος
τον στρογγυλό, σμιλεμένον ad hoc πισινόν
που φορούσε τις λευκές, κοντές της φούστες
Κείνη, μωρέ, που ο σάτυρος εκείνος
είχε πάρει μάτι από κάτω, άνοψη κανονική
και είχε είπει
"Όμοια είναι με την Καπέλλα Σιξτίνα
η Καρολίνα,
όταν από κάτω προς τα πάνω την κοιτώ!"
Ήθελε ο άμοιρος -δικαίως- να κρατά ένα πινέλο
τη ζωή του να αφιερώσει εκεί
όπως τον βίον τού Μιχαήλ Αγγέλου
Του έμεινεν όμως μόνο η φιλοδοξία
"Του Αδάμ τη Δημιουργία"
να ολοκληρώσει στο θόλο τής Καρολίνας