24 Σεπτεμβρίου, 2010

Τοζέρ



Πάει κι έρχεται πιά λίγος κόσμος
Με το τρένο για το Τοζέρ
Πόσους φίλους πια δεν βρίσκω
Παίρνοντας το τρένο για το Τοζέρ
Μα κάθε φορά από μακριά
Τρέχει προς εμένα γελαστή
Η μητέρα σου
Εκείνη θυμάται
Εμένα...


Τα λόγια μου αποστηθίζει
Κάθε φορά κάτι σημειώνει
Κοντά στο παράθυρο το απαγγέλλει
Μέχρι να φανεί ξανά
Το τρένο στο σταθμό τού Τοζέρ
Θυμάται
Εμένα...τα λόγια...

Πού και πού φτάνει, ακόμα, αργοκίνητο το τρένο στο Τοζέρ.


(Μερικοί στίχοι, ελεύθερα δοσμένοι, τού Franco Battiato).