Τοζέρ

Πάει κι έρχεται πιά λίγος κόσμος
Με το τρένο για το Τοζέρ
Πόσους φίλους πια δεν βρίσκω
Παίρνοντας το τρένο για το Τοζέρ
Μα κάθε φορά από μακριά
Τρέχει προς εμένα γελαστή
Η μητέρα σου
Εκείνη θυμάται
Εμένα...


Τα λόγια μου αποστηθίζει
Κάθε φορά κάτι σημειώνει
Κοντά στο παράθυρο το απαγγέλλει
Μέχρι να φανεί ξανά
Το τρένο στο σταθμό τού Τοζέρ
Θυμάται
Εμένα...τα λόγια...

Πού και πού φτάνει, ακόμα, αργοκίνητο το τρένο στο Τοζέρ.


(Μερικοί στίχοι, ελεύθερα δοσμένοι, τού Franco Battiato).