Οι θόρυβοι από το δρόμο
που απρόσμενα μα και ανεξήγητα
τις βραδυνές ώρες δυναμώνουν
βιαστικά σε σπρώχνουν
έξω από το δικό σου χρόνο
Πώς γίνεται να είναι αρρώστια
αυτό που δυνατότερη ακοή σού δίνει
ώστε ν' ακούς βλέφαρα να κλείνουν
δάκρυα να τρέχουν στο πηγούνι;
Ένα ξυράφι σαν δοξάρι ακούς
να παίζει απάνω στη φλέβα τού καρπού
Ακούς...ακούς...ακούς...ώσπου
τα δάκρυα σκουπίζει ένα μαντήλι
Κάποιος πέφτει μεσ' την απόχη τού ύπνου
Από μακριά φτάνει σε σένα η είδηση:
Απόψε, πάλι, δόθηκε αναβολή