Καθένας μας περνάει την ώρα του με τις ζωές των άλλων, με τα προβλήματά του, με τις ευχές του να τού φεύγουν. Οι μεγάλοι σταρς σου, αυτοί οι σαλτιμπάγκοι μπαίνουν στην τηλεόρασή μου, αυτό
το αρχαίο Ρωμαϊκό αμφιθέατρό μου. Τι σόι μονομάχοι!
Όταν κατέβαινα τους ορόφους του κτιρίου, εσύ πήγαινες προς τα πάνω πατώντας στις ματωμένες σκάλες που γλιστρούσαν. Η εικόνα του γλιστρήματος φέρνει στο νου χοιροστάσιο και σφαχτάρια που σφαδάζουν μέσα στους χυμούς τους. Κατηφόρα...
Παρεξήγηση: μου θυμίζει τα κίτρινα δόντια του Έβολα σε φωτογραφία μιάς έκδοσης του Ride the tiger που είδα σε ένα βιβλιοπωλείο στο Μιλάνο όπου όλα είναι ευτυχία, παραλία καρναβαλιού, χαχανητό και πτώση στην πλατεία Ντουόμο. Κάθε θάνατος είναι ένα γλίστρημα στις σκάλες.