Ο Θυρωρός (Περί ηθοποιών)

Πρώτα από όλα δεν υπάρχει κανείς παρατηρητικός θυρωρός που να μην γνωρίζει ότι ο κ. Τζ. Άιρονς είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας που εκτός από εσωστρεφής και μελαγχολικός είναι και αυτοκαταστροφικός. Στμπαθητικά αυτοκαταστροφικός, όταν ερωτεύεται νυμφίδια, λάθος γυναίκες ακόμη και λάθος...άνδρες! Τον βρήκα πολλές φορές σε κακά χάλια δακρυσμένο, να χρειάζεται την βοήθειά μου. Απελπισμένος!

Πιό σκυθρωπός και δύστροπος, λιγόλογος, σχεδόν αφανής, αυτός ο κ. Λίνο Βεντούρα, παθιασμένος τού μποξ και του τσιγάρου. Αυτός δεν δείχνει να έχει ιδιαίτερες συναναστροφές, δεν παραλείπει πάντως να μουγκρίσει ένα καλησπέρα, χωρίς ποτέ να κοιτάξει τον απέναντί του. Εύσωμος καθώς είναι, τρομάζω να τον βλέπω να βγαίνει από το ασανσέρ. Κάνω πάντα λίγο αριστερά, πίσω από την πόρτα, για να περάσει.

Μια εντύπωση αμφίβολη (πάντα την ίδια) μού έκανε σε κάθε συνάντησή μας ο κ. Ντερκ Μπόγκαρντ, πάντα αμήχανος με ένα τρεμάμενο χαμόγελο. Όταν χτυπώ την πόρτα του, τού παίρνει την ίδια πάντα ώρα μέχρι να ανοίξει. Είναι η ώρα που χρειάζεται για να κλείσει το πιάνο του και να διανύσει τα εννέα με δέκα μέτρα μέχρι την πόρτα. Φτιάχνει λίγο το μουστάκι του, μοιάζει αμήχανος και ρωτά ταραγμένος αν συμβαίνει κάτι ανησυχητικό. Ησυχάζει αμέσως και ακούει προσεκτικά. Σέβεται τον θυρωρό!