Γιατί άραγε επιμένουμε να "επικοινωνούμε" και μάλιστα στέκοντας σε 
άκαμπτη στάση  προσοχής - πρωτόκολλο δεξιώσεως - αφού αντιλαμβανόμαστε 
πως αναμφίβολα ο χρόνος έχει λήξει ;  Τα αντιμέτωπα σώματά μας κινούνται
 πλέον προς αντίθετες κατευθύνσεις. Οι εντυπώσεις των συζητήσεων 
παραμένουν πίσω μας ακίνητες να αλληλοκοιτάζονται. Θα περιμένουν εκεί: 
Πάλι,την επόμενη μέρα, ανάμεσά τους θα σταθούμε γηραιότεροι.
Πάλι,την επόμενη μέρα, ανάμεσά τους θα σταθούμε γηραιότεροι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου