30 Μαΐου, 2010

Μέρα απρόσμενη
















Την αυγή μιας ημέρας
Άφαντης από τα ημερολόγια
Μέρα που δε θυμότανε το χτες
Ούτε υποσχόταν μιαν επαύριο

Εκείνη την αυγή ματαίως
Εγώ περίμενα ένα φως

Μέρα που κανείς δεν πρόβλεψε
Μέρα χωρίς παρελθόν και ρίζες
Μέσα στη μνήμη κανενός

Μέρα που 'λεγες  δε θα 'χει
Ούτε απόγευμα ούτε βράδυ
Μια μέρα που δεν ήταν μέρα

Μέρα δωμάτιο κλειστό
Δίχως παράθυρο και πόρτες
Απόφαση πήρα ν' αδράξω
Ό,τι είχα πάντα ονειρευτεί
Να ονειρευτώ ό,τι είχα αγαπήσει

Κι έτσι πρόσμενα λιγάκι φως

Δεν υπάρχουν σχόλια: