Χάπια, σορόπια, ενέσεις

Το είχαμε κάνει σλόγκαν και το λέγαμε με το ύφος και το αξάν τού Χαβιέ Μπαρδέμ :

"Παστίλιες για τον πόνο του άλλου. Εσύ τις παίρνεις, κάπχοιοι άλλοι σταματούν να πονάνε."

Μόνο που μερικοί, όσο και να θέλουν να γίνουν άνθρωποι, δεν μπορούν. Κι άρχισαν τις αηδίες: Πάρε, λέει, παστίλιες για τη δυσκοιλιότητα τού άλλου...
Πάρε ένα αγχολυτικό για το άγχος τού άλλου...
Πάρε και βιάγκρα για την στυτική δυσλειτουργία τού άλλου. Εσύ το παίρνεις, κάποιοι άλλοι πηδάνε σαν τα κουνέλια.

Έχουμε καθιερώσει τη πολυφαρμακοληψία και έχει γίνει κομμάτι τής καθημερινότητας. Το συνηθισμένο "ξέχασμα" γίνεται προάγγελος άνοιας. Ο "ντροπαλός τύπος" έγινε άτομο με Κοινωνική Φοβία. Η κοπέλα που δεν τρώει τον άμπακο, μήπως έχει Ψυχογενή Ανορεξία; Στις μέρες πριν την περίοδο όλες λένε "Έχω Προεμμηνορυσιακό Σύνδρομο". Ο παλιός καλός Βουχέσσας έχει χαρακτηριστεί "Βουλιμικό Άτομο" κ.ο.κ.

Όλα αυτά, αφού είναι παθήσεις, χρειάζονται θεραπεία..."Γιατρέ μου, έχω αέρια...συνέχεια πρρρ και πρρρ. Έχει τίποτα να πάρω για το Μετεωρισμό;"  Γραφικές, νοσταλγικές οικογενειακές στιγμές, με την χαρακτηριστική κλανιά τού πατέρα τών περασμένων γενεών θα εκλείψουν. Ε, δεν πάει να  ταλαιπωρείται ο άνθρωπος, με τόσα αέρια μέσα του ...Μεθάνιο, Βουτάνιο... (Α.Ο.Ζ.)