22 Νοεμβρίου, 2017

Κέλτες

Στο σκονισμένο περπάτημα με την άμμο στα μάτια
με τις λέξεις να γεννιούνται χωρίς να λένε κάτι
ψάξαμε τις εισόδους τών στοών όπου οι Κέλτες
αφήσαν τις σορούς τους ψάχνοντας για αλάτι

Περιμένοντας να βρω νεκρό εσένα, αδελφέ μου
μέσα στα πλουμιστά ρούχα, τα χρυσά περιλαίμια
ανάμεσα στα γυαλιστερά και χρυσαφένια ξίφη
αντί για σκελετό, σε βρήκα έτοιμο να πολεμήσεις

Ήμασταν γενναία ράτσα και σκορπίσαμε τρόμο
στους εισβολείς που εκστράτευσαν στα μέρη μας
με σώματα ψηλά, βαμμένοι χρώματα πολέμου
μεθυσμένοι ουρλιάζοντας, σπέρνοντας τον φόβο

Έτσι, με την βοήθεια τού σεισμού και τών θεών
τού Πανός την σύριγγα που έψαλλε τον Πανικόν
οι βάρβαροι δεν ξαναπάτησαν ποτέ στην Ρώμη
και έφυγαν έντρομοι από τα μέρη τών Δελφών