27 Νοεμβρίου, 2010

Εφηβεία στη Μεταπολίτευση - 3



Η σχέση με τα μαθήματα παρέμενε μια πηγή αμφιθυμίας δεδομένου ότι δεν εννοείτο ο επαναστάτης να είναι και μελετηρός - σιγά σιγά έγινε αποδεκτός κάποιος έπαινος γι αυτούς που θα έγραφαν καλή έκθεση για το Πολυτεχνείο. Αργότερα οι Κνίτες επρόκειτο να λανσάρουν και να διατηρήσουν σε ακμή το μοντέλο "πρώτοι στα θρανία-πρώτοι στον αγώνα" ήδη από το 76-77(!).

Την εποχή πάντως που τέλειωνα το γυμνάσιο δε ήταν εύκολη υπόθεση ούτε μια καλή έκθεση για το Πολυτεχνείο. Πού να ξέρω εγώ τι να γράψω για το πολυτεχνείο, όταν η μόνη ενημέρωσή μου ήταν από την τηλεόραση που μετέδιδε για κάτι "αναρχικά στοιχεία κ.λπ." (περίπου όπως μετέδιδε η TV το Δεκέμβριο τού 2008 για τα παιδιά που έκαναν τις οδομαχίες). Σάμπως μάς έδειξαν τίποτα βίντεο ή κανένα ρεπορτάζ όπως κάνει τώρα το ALTER που σου δείχνει τα ίδια στιγμιότυπα χίλιες φορές λες κι είναι φάσεις τού champions league;

Τώρα θυμάμαι μόνο που έλεγαν για "αναρχικούς οι οποίοι κατέλαβον κ.λπ...". Ύστερα από καιρό είπαν για "ήρωες που έφεραν τη Δημοκρατία κ.λπ...." ενώ έδειχναν ταυτόχρονα τον Κ. Καραμανλή, τον Αν. Παπανδρέου, το Γ. Μαύρο και τους υπόλοιπους. Οι δρόμοι γύρω μου άρχισαν να αλλάζουν ονόματα, ο πατέρας μου έκρυψε το αντίτυπο τού "Το πιστεύω μου" τού Γ. Παπαδόπουλου κι αργότερα πήρε "χαρτί" αντιστασιακού που όμως δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει ποτέ.

Τα "πολιτικοποιημένα" άτομα (έτσι ονόμαζε μόνο τα μέλη της η ΚΝΕ) κυκλοφορούσαν υπακούοντας σε μια άθλια ενδυματολογική αντίληψη που σε ήθελε διοπτροφόρο είτε το χρειαζόσουν είτε όχι, μουσάτο, θυμωμένο και με το τσιγάρο στο στόμα. Τότε ήταν που μετά από φιλότιμες προσπάθειες άρχισα κι εγώ να καπνίζω "Παλλάς" κι αργότερα άφιλτρα "Hellas special". Η εμφάνισή σου έπρεπε να είναι άσχημη, τόσο άσχημη που να παραπέμπει στο Σαββόπουλο (για τα αγόρια) ή στη Φαραντούρη (για τα κορίτσια).

Από όλη αυτήν την επαναστατικότητα που ήθελαν όλοι να επιβάλλουν ως εμπόρευμα που "κι-εσύ-θα-αγοράσεις", εγώ δεν κατάλαβα τίποτα. Κάτι ένιωσα σε ορισμένες περιστάσεις, όπως όταν διάβασα το "Άκου, ανθρωπάκο" , τα διάφορα αποσπάσματα από τον "Επαναστατημένο άνθρωπο" καθώς κι όταν ένα απόγευμα, πηγαίνοντας στο φροντιστήριο και εντελώς άθελά μου, βρέθηκα ανάμεσα στα δακρυγόνα που πέφτανε στο συλλαλητήριο για την μη έκδοση τού Ρολφ Πόλε.