18 Οκτωβρίου, 2009

Blue moon - Frank Sinatra



BLUE MOON

Blue moon
You saw me standing alone
Without a dream in my heart
Without a love of my own
Blue moon
You know just what I was there for
You heard me saying a prayer for
Someone I really could care for

And then there suddenly appeared before me
The only one my arms will hold
I heard somebody whisper please adore me
And when I looked to the moon it turned to gold

Blue moon
Now Im no longer alone
Without a dream in my heart
Without a love of my own

And then there suddenly appeared before me
The only one my arms will ever hold
I heard somebody whisper please adore me
And when I looked the moon had turned to gold

Blue moon
Now Im no longer alone
Without a dream in my heart
Without a love of my own

Blue moon
Now Im no longer alone
Without a dream in my heart
Without a love of my own

Ποιός είμαι εγώ; (Λένε για μένα)

"Re: ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ
Το ζήτημα είναι ότι η αξιοπρέπεια λείπει από το άτομο σου και έχεις καβαλημένο το καλάμι , για μένα όσοι γράφουν ποίηση είναι ποιητές , έχει καλούς και κακούς , όπως και ανθρώπους καλούς και κακούς όπως και γιατρούς καλούς και κακούς .
Είναι η τέταρτη ιστοσελίδα που κάνεις μπουρδελο όλες σε έδιωξαν , εγώ δεν το έκανα γιατί πίστεψα ότι σήκωνε θεραπεία με λίγη καλή ψυχανάλυση θα έστρωνες , η κατάσταση σου είναι όμως γάματα ! καταπιεσμένες ορμές και ένστικτα στην παιδική ηλικία βγαίνουν τώρα στο γήρας και ξινίζεις και μυρίζεις , ο λογαριασμός σου απενεργοποιείται από τώρα μέχρι να κάνω σούμα των γραπτών σου και να σβηστούν όλα απαξ δια παντός και από εδώ και από το παλιό ανεμολόγιο.
Για όσους συνεχίσουν θα είναι σαν να μην πέρασες ΠΟΤΕ. "

True Romance

“Back on Monday”
Guy Burgess

Κάποια μέρα την άφησε να γεράσει ανενόχλητη, με την ησυχία της. Να τελειώνει τέλος πάντων μ' αυτή τη μίζερη ζωή που της είχε απομείνει...
Έβαλε σ' εφαρμογή τα σχέδιά του, τα γνωστά της κάθε απόδρασης:λίγες αποσκευές, πολλά χρήματα. Η συγκίνηση των τελευταίων στιγμών πάει με τον αποχαιρετισμό. Πλάι-πλάι πάνε αυτά. Και...αυτά . Α! Ναι ,ο τελευταίος ασπασμός.
”Επιστρέφω σε μιά βδομάδα”, της είπε…
Έκλεισε αργά την πόρτα πίσω του και γυρνώντας λίγο από 'δω, λίγο από 'κει πέρασαν έτσι επτά μήνες. Τελικά άρχισε να το σκέφτεται: Μήπως μπορούσε να γυρίσει τώρα;
Κάποτε, πράγματι,αποφάσισε να επιστρέψει νομίζοντας-ίσως και όντας σίγουρος-ότι θα την έβρισκε νεκρή πια. Χρόνια τώρα παράλυτη...ούτε που μιλούσε. Απλώς καταλάβαινε σκόρπιες λέξεις μέσα στις φράσεις και η αναπνοή της σταματούσε πότε-πότε για λεπτά ολόκληρα να φανταστείς! Οι σπουδαίοι γιατροί είχαν "δώσει" ξεκάθαρα έξι μήνες ζωής στη δύστυχη νέα γυναίκα...Πήγαινε στα σίγουρα.
Εν τούτοις την βρήκε στην ίδια ηλικία ,ίσως και σε καλύτερη κατάσταση από πλευράς πνευματικής διαύγειας αλλά και κινητικότητας ,καθισμένη σε μια καρέκλα κοντά στην πόρτα. Τον υποδέχθηκε μ' ένα χαμόγελο: "Επιτέλους ήρθες ! Τώρα που τελείωσαν όλ' αυτά."
Τόσο αμήχανα ένιωσε που κατάφερε μόνο να ψελλίσει:”Είδες; Σου το είχα πει πως θα γυρίσω”.
Kάθησε κοντά της, της έπιασε το χέρι και τη φίλησε στο μέτωπο. Κοίταξε έξω απ το παράθυρο και μετά ,γυρνώντας προς εκείνη ,της υποσχέθηκε πως αυτός δεν θα έφευγε ποτέ πιά. Μάλιστα προθυμοποιήθηκε ,μετά χαράς ,να τη βοηθήσει με τις δικές της αποσκευές και να φροντίσει όλες τις ανιαρές διαδικασίες της αναχώρησής της.

Το άρωμα των πραγμάτων

Οταν σε σκέφτομαι,τώρα, δεν έρχεται πια καμία εικόνα σου στο νου μου. Ούτε και δική μου εικόνα έχω όταν θυμάμαι τον παλιό καιρό.
Ακούω μονάχα τις φωνές απο τις βραδιές που ζήσαμε, χαρήκαμε και που πέρασαν...και γέρασαν.
Τις ακούω συχνά, το ξέρεις; Φτάνουν σε μένα σχεδόν κάθε βράδυ από κάποιο παράθυρο, όλο και πιό μακρινό από το δικό μου. Να,βλέπεις, το "παράθυρό μας" λέγεται τώρα πιά "παράθυρό μου".
Έκανα πολλές προσπάθειες να αλλάξω τα δωμάτια έτσι ώστε ο ήχος της μουσικής, τα φώτα από τις λάμπες να μην θυμίζουν πια τίποτα.
Παραμένουν, όμως, ακόμα μικρές γωνιές μέσα στο σπίτι όπου μπορώ να συναντήσω ευτυχισμένες εικόνες σου, σκόρπια κομμάτια, κάποιο χαμόγελο που περιπλανιέται ξεχασμένο. Παιχνιδίζουν όλα αυτά με τα δικά μου τα χαμόγελα που πεισματικά αρνήθηκαν να φύγουνε μαζί σου κι έμειναν εκεί για να με βάζουν σε σκέψεις, καθόλου δυσάρεστες πρέπει να ομολογήσω.
Είναι πολύς καιρός που δε φτάνουν πια σε μένα εκφράσεις και ματιές σου. Πολύ περισσότερο δεν φτάνουν ως εδώ τα χάδια σου.
Αυτό που μονάχα μπορώ να αντιληφθώ στον αέρα, πολύ αόριστα, είναι η παρουσία σου, εκείνο το άρωμα που κλέψανε τα πράγματα ολόγυρά μας.
Φτάνει σε μένα κάθε βράδυ από κάποιο παράθυρο. Ένα παράθυρο που κάθε βράδυ ξεμακραίνει από το δικό μου.
Είναι αυτή η παρουσία σου που κάθε βράδυ κάποιος άλλος την έχει απαγάγει, φεγγάρι κρυμμένο, τυλιγμένο μέσα στα σύννεφα που όλο και κάποιος του φέρεται σκληρά και το κάνει να κλαίει, αναζητώντας πάλι εμένα.