05 Νοεμβρίου, 2011

Δάσκαλοι






Όταν ήμουν νεότερος είχα δυο μικρά ανίψια. Σπουδαία παιδιά ήταν και τα δυο, εξίσου με αγαπούσαν. Η διαφορά η μόνη ήταν πως το ένα ήταν μαθητής άριστος κι ο άλλος μετά βίας "έπιανε τη βάση". Από ό,τι άκουγα ο πρώτος είχε δάσκαλο τεμπέλη που, πέρα από τα διδακτέα, δεν δίδασκε τίποτα άλλο. Αντίθετα, ο δεύτερος, είχε έναν δάσκαλο υπομονετικό που όλο και κάτι πρόσθετε, δικό του, στη διδακτέα ύλη.


Μαζί με τον πατέρα τους προβληματιζόμουν και εγώ. Δάσκαλοι θέλανε να γίνουν και τα δύο τα παιδιά. Έπρεπε, λοιπόν, να μάθουν πράγματα πολλά και να διαμορφώσουν χαρακτήρα που να ταιριάζει σ' εκπαιδευτικούς. Τι πρόβλημα κι αυτό! Πώς θα γινόταν δάσκαλος καλός αυτός ο άχρηστος ο μαθητής που, αργότερα, μέχρι το τέλος τού σχολείου, με το ζόρι πέρναγε τις τάξεις; Τον άλλον, τον καλό το μαθητή, κανείς δεν τον "φοβότανε": Τα "Άριστα" πέφτανε σωρό και τέλειωσε αριστούχος.


Τέλος πάντων, κάποτε, γίνανε δάσκαλοι κι οι δυο. Είχαν τελειώσει οι μέρες τών μαθητικών βραβείων και τών επαίνων. Ήσαν πια επαγγελματίες, λειτουργοί που λένε. Σε όλους φάνηκε παράξενο -και σε μένανε τον ίδιο- πώς θαυμάσιος δάσκαλος έγινε τελικά ο "ανεπίδεκτος μαθήσεως" ενώ ο αριστούχος μαθητής έγινε μια μετριότης. Ανεξήγητο μού φαινόταν. Μέχρι που ένας σοφός μού εξήγησε ορθά-κοφτά πως, τον πρώτο σου το δάσκαλο, στον αιώνα τών αιώνων, μέσα σου τον κουβαλάς και από μέσα σου βαθιά εκείνος θα αναβλύζει.

5 σχόλια:

jokand είπε...

Αγαπητέ Αλέξιε θα μου επιτρέψεις ένα σχόλιο πάνω σε αυτό και λόγω επαγγέλματος(λειτούργημα για μένα).
Για μένα στον καλό δάσκαλο δεν παίζουν τόσο ρόλο οι γνώσεις του, αλλά η μεταδοτικότητα αυτών που γνωρίζει.
Υπάρχει εξήγηση σε αυτό που αναφέρεις.
Ο αριστούχος παλιός μαθητής, και τώρα δάσκαλος,θεωρεί αυτά που διδάσκει δεδομένα και αυτονόητα (για αυτόν) άρα και για τους μαθητές του και δεν δίνει την απαραίτητη προσοχή.
(Είναι σαν το ποδόσφαιρο, που κατά κανόνα ο παλιός καλός παίκτης σπάνια γίνεται και καλός προπονητής)
Ο καλός δάσκαλος είναι αυτός που θεωρεί τον μαθητή του σαν έναν άσχετο περαστικό που έτυχε να περνάει εκείνη τη στιγμή απέξω απ' το σχολείο και τον φώναξε να του μάθει ορισμένα πράγματα.

Αυτά τα ολίγα, εάν και το θέμα που έθιξες τεράστιο...είναι και θέμα νοοτροπίας μαθητή και δάσκαλου, κάποια άλλη φορά ίσως το αναλύσουμε από κοντά.

cloudsinthemirror είπε...

Σαν τον Μουρίνιο, δηλαδή...

Αλέξιος; Ποιον είπες "Αλέξιο", ρεεε;

Να' σαι καλά. Χαζοχαρούμενο Σ/Κ σου εύχομαι.

meril είπε...

....σχεδόν με συγκίνησε το σχόλιο του jokand....
μίλησε για πολλούς από μας και επίτρεψέ μου ένα ευχαριστώ εδώ

Ανώνυμος είπε...

Εδώ σας έπιασε να συγκινηθείτε και δεν τα μπορώ αυτά;;;

:8/

Κλιντ

meril είπε...

αχά.... ακριβώς εδώ!