Αχ τέκνα μου, παιδιά μου
που από τον Τύραννο εκείνο
ένα-ένα χάσατε τη ζωή σας
και, μαζί με σας, η δύστυχή σας μάνα
Ω!...Ανάμεσα στα σουβλερά δόντια τής τίγρης
άφησα εγώ μια μάνα μαζί με τα παιδιά της;
Ωιμέ...το πατρικό το χέρι
ασπίδα δεν εστάθηκε, παιδιά μου αγαπημένα
ενάντια στους μοβόρους μισθοφόρους
που θανάσιμα σας πληγώσαν!
Ενώ εσείς εμένα, τον κρυμμένο φυγάδα
καλούσατε, καλούσατε ματαίως
με το στερνό λυγμό
και τη στερνή ανάσα
Φέρε με ενάντιο με τον Τύραννο, Κύριε!
Κι αν από μένα ξεφύγει
τότε Εσύ ας μπορέσεις
για εκείνον να ανοίξεις
της συγχώρεσής Σου την αγκάλη.
Κι αν από μένα ξεφύγει
τότε Εσύ, Κύριε, ας μπορέσεις
για εκείνον να ανοίξεις
της συγχώρεσής Σου
την φιλεύσπλαγχνη αγκάλη!
...
Μια απόδοση τής άρια "La paterna mano..." από τον Μάκβεθ, του Βέρντι.
2 σχόλια:
τούτο το βροχερό μεσημέρι μου προσέφερες συγκίνηση και ευδαιμονία. σου χρωστώ.
Ευχαριστώ, Λ.Κ.
Αυτή ειδικά η άρια θα μπορούσε να ειδωθεί και σαν αλληγορία.
Άλλα δεν λέω. Καθένας ας κάνει τις προβολές του, κάπου ας δει τον εαυτό του.
Δημοσίευση σχολίου