Τότε δόθηκε η μάχη

Πιο πολύ με φοβίζει το ότι φοβάμαι τέτοιες ανοησίες, τόσες ανοησίες. Τι μπορεί να κρύβουν τόσοι πολλοί και τόσο έντονοι φόβοι... Χάνει την αίγλη και το δέος του, έτσι, ο φόβος. Γιατί ο πραγματικός φόβος είναι αρσενικός ενώ ο τζούφιος ονομάζεται (η) φοβία και είναι γένους θηλυκού;

Ναι μεν, αλλά η φοβία σε κυριεύει πιο ολοκληρωτικά από ό,τι ο φόβος. Δεν παλεύεται η φοβία. Κανείς δεν έμαθα να ξεπέρασε μια φοβία του. Πιο συχνά σκέφτεται κανείς πως γεννήθηκε μαζί με τη φοβία του. Εκείνη τη στιγμή "παίχτηκαν" όλα!

Τότε δόθηκε η μάχη. Τότε δόθηκε η ευκαιρία. Κάποιος έπρεπε να είχε νικήσει και κάποιος έπρεπε να είχε χάσει, τότε. Εκείνη η περίφημη αξιοπρεπής ισοπαλία δεν σημαίνει πια σχεδόν τίποτα για μένα. Δεν μοιάζει ούτε καν ισορροπία.

Ο Γερμανός και η Εβραία

Καί θά λές

Αυτά που σήμερα ψιθυρίζεις, αύριο θα τα λουστείς. Θα τα ακούς μέσα στο κεφάλι σου και θα λες:
"Ωχ... άντε πάλι οι φωνές!"
Θα σε ακούνε οι άλλοι και περίεργοι θα λένε:
-Ποιανού, ποιανού είναι οι φωνές;

Και συ θα απαντάς "Είναι τού γιατρού μου η φωνή, τού γιατρού μου οι συμβουλές..."
"Α... Καλά...", θα λένε όλοι. Τότε, όλα πάνε μια χαρά. Η ανάκριση συνεχίζεται. Θα σε ρωτάνε και θα λες.

Και θα λες πως σε παρακολουθούν, κάποιος ζητά να μάθει τί σκέφτεσαι διαρκώς, πώς μεγάλωσες ρωτάει, τί ονειρεύτηκες εχθές. Ποιος;

Ο ψυχίατρός μου...Α, πάει καλά. Εξάλλου, έτσι λέμε: ποιός σάς παρακολουθεί εσάς; Ο Τάδε, ο Δείνα, ο Πουθενάς.

                                                      ------------------------

Ερωτικά σημειώματα

Αν δε σού στέλνω πλέον γράμματα
είν' επειδή θυμάμαι πως σε ξέχασα
Όμως, σαν ξαναζεσταμένο φαγητό
στο τραπέζι απάνω τής κουζίνας
παλιότερα σημειώματα σού άφησα
Διάβαστα από την αρχή ως το τέλος
Από το ζενίθ σου ως το ναδίρ μου
Από το "σήμερα σε σκέφτηκα"
έως το "τώρα πια δε σε θυμάμαι"

Εμμονές

Πίε...τούτο εστί η Κεντροαριστερά Μου.

Das Model