Στριμωξίδι

Είμαι εδώ...Ήρθα για να μείνω.

Έτσι είπα και αφού διαγκωνίστηκα με τους υπόλοιπους, στάθηκα κι εγώ σε μια γωνία. Τι όμορφα που μαζευτήκαμε όλοι εδώ, ο ένας πάνω στον άλλον, ιδρωμένοι, με όλη την ξηροστομία που μας προκαλεί αυτό το συνεχόμενο άγχος, η σκέψη χωρίς καρπό και συνοχή...η αμφιθυμία στην επιλογή ανάμεσα στο "μια ζωή την έχουμε και πρέπει να τη ζήσουμε καλά" και στο "μια ζωή είναι κι ας περάσει όπως-όπως".
Και περνά ο καιρός... Οι γλώσσες μας κολλάνε στον ουρανίσκο, σαλιώνουμε τα χείλη.

-Τράβα πιο κει, να έρθω πιο δεξιά...με σπρώχνουν από αριστερά. Τι;...δεν χωράμε; Όλοι χωράμε. Όλοι οι καλοί χωράνε. Και πιο άνετα χωράνε αυτοί που σπρώχνουνε τους άλλους. Με σπρώχνουν προς τα έξω, ώσπου βρίσκομαι στο δρόμο. Αφήνω πίσω μου όλα αυτά, με την απληστία που χαρακτηρίζει εκείνους που "δεν θέλουν τίποτα".

Ανεγκεφαλοποίηση

Αυτή των τραπεζών; Όχι, αυτές κάνουν Ανακεφαλαιοποίηση. Απλώς, για να γίνει αυτό πρέπει να προηγηθεί η δική σου Ανεγκεφαλοποίηση.

Όπως στο Σινεμά

Ξύπνησα χτες, άνοιξα το παράθυρο
Χαμογέλασα στη συννεφιά
Όπως στο σινεμά
Έγραψα επιστολές στην Ευρώπη
Τηλεγράφημα στο Βερολίνο, στη Βόννη
Έγραφα:
Κυρά μου, αν δεις ψηλό επαίτη
Βοήθεια να ζητά
Φορώντας γυαλιά
Πάρε ένα φαράσι και κυνήγα τον
Όπως στο σινεμά
Το απόγευμα άνοιξα την τιβι
Μίλαγε για καλούς και κακούς
Παλεύουν α-στα-μά-τη-τα
Όπως στο σινεμά
Κάθε μέρα τελειώνει με δίκες
Με ανθρώπους στα κελιά
Ο φόβος πάνω από την πόλη
Η καληνύχτα μοιάζει πιστολιά
Από αυτές τού σινεμά

Πειθώ

Και τώρα τι κατάφερες; Απέδειξες πως ο κόσμος είναι "κακός" σε αυτούς που ήδη το 'ξεραν. Γι' αυτούς που δεν το δέχονταν τα επιχειρήματά σου ήταν λίγα.

Κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν

"Εγώ πιστεύω στο Θεό, δηλαδή σε μια ανώτερη δύναμη!", είπε ο σκύλος. "Και πώς είναι αυτός;" ρώτησε η γάτα. Ο σκύλος είπε "Να, σαν εμένα, κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν, αλλά πολύ μεγαλύτερος από μένα, σαν μια πολυκατοικία ψηλός, στο περίπου".

Πιό πέρα η γάτα άκουσε έναν άνθρωπο να λέει με βαθυστόχαστο ύφος "Ξέρεις, πιστεύω στο Θεό, να, σε μια ανώτερη δύναμη κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν...".  Η γάτα ...μάντεψε τη συνέχεια: "σαν μια πολυκατοικία ψηλός στο περίπου θα είναι κι αυτός".

Σαν μια πολυκατοικία και οι δυο;;; Και σε μαύρη θλίψη βυθίστηκε η γάτα, γιατί σκέφτηκε πως ο Θεός τού μισητού σκύλου κι ο Θεός τού ανθρώπου είχαν το ίδιο ύψος. Πάλι η γνωστή ιστορία με τον "καλύτερο φίλο τού ανθρώπου"...

Εεεε... δεν ήθελε η γάτα να συμμετέχει σε τέτοιες εκδηλώσεις γλειψίματος. Έκτοτε λοιπόν συνήθισε να λέει:
"Πιστεύω στο Θεό, βέβαια, μια πολύ ανώτερη δύναμη. Πώς είναι; Σαν εμένα; Κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν; Μα τι λέτε...πώς σας ήρθε; Ο δικός μου θεός είναι ένα πρότυπο θεϊκής δύναμης και θεϊκής ομορφιάς - Ακούς εκεί κατ' εικόνα και...".

Vedrai

Χωρίς στοιχεία

Τόσες αναμνήσεις από τόσα πρόσωπα κουβαλούσε, αν και άχρηστα ήταν φορτία. Ποιος είπε τούτο, ποιος σπουδαίο πρόβλημα έλυσε, ποιος πίσω έμεινε κλαμένος. Τίμιος δεν ήξερε αν ήταν, πάντως η σκέψη πως ήταν άτιμος τού φαινόταν μάλλον κωμική. Σημασία έχει πως αυτή η αμφιταλάντευσή του κράτησε μια ολόκληρη ζωή. Έτσι κατηγορία δεν υπήρξε, τού κατακυρώθηκε ως τίμια η ζωή και το περιεχόμενό της χύθηκε, κόκκινο σαν τις Νεβρομπιόν τις ενέσεις, με εκείνη τη χαρακτηριστική οσμή.

Επόμενο Μέλλον

Οι γέροι, οι γέροι...έτοιμοι να αποχωρήσουν είναι αυτοί. Μέσα σε μικρό ανταγωνισμό μερικοί από αυτούς καταξιώθηκαν στο παρελθόν. Βιαστικοί τεχνίτες, πρακτικοί και αυτοδίδακτοι, έβαλαν τις βάσεις πέρα από το Θεό και τώρα συλλογίζονται πως η άρνηση τού Θεού φέρνει το Επόμενο Μέλλον ή πως  το Μέλλον αυτό ΕΙΝΑΙ η άρνηση τού Θεού.

Για αυτούς ό,τι καλύτερο ήταν να ειπωθεί, ειπώθηκε. Αν εξαιρέσουμε το Κύκνειο άσμα.