18 Αυγούστου, 2015
16 Αυγούστου, 2015
Διορθώσεις, ξόρκια
Μπορώ ποτέ να έχω τα αυτιά μου τεντωμένα
συνεχώς σε αγρύπνια τέτοια
ώστε τα λάθη σου, όταν μιλάς, να προλαβαίνω
να διορθώνω τις κοτσάνες σου
ή όταν ξεστομίζεις τις κατάρες σου
να αμύνομαι με ξόρκια;
συνεχώς σε αγρύπνια τέτοια
ώστε τα λάθη σου, όταν μιλάς, να προλαβαίνω
να διορθώνω τις κοτσάνες σου
ή όταν ξεστομίζεις τις κατάρες σου
να αμύνομαι με ξόρκια;
06 Αυγούστου, 2015
Το κομμάτι του
Ακόμα χειρότερα...δεν έρχονται πια, παρά μόνο σπάνια
κι όταν έρθουν στο σπίτι, κάθονται για λίγο
λες και ήρθαν μόνο για να πάρουν μάτι
Πιο σπάνια
πιο λίγο
Είναι επειδή οι πιο πολλοί το ξέρουν:
σε λίγο καιρό δεν θα έρχεται πια
κανένας από δαύτους
Άλλος ετοιμάζεται για γάμο και θα κατοικήσει αλλού
Άλλος τα πόδια του νιώθει αδύναμα και είπε πως ήρθε η ώρα να κλειστεί πια στο σπίτι
Άλλος πήρε πρόσκληση από το Χάρο πως είναι ώρα να ετοιμάζεται
Όλοι τούτοι πρέπει να 'ναι υπεύθυνοι
αργά - αργά πρέπει τις παρουσίες τους να αποσύρουν
Να μην εξαφανιστούν μεμιάς από τους δρόμους
από των άλλων τις καρέκλες
από τα γενέθλια τών φίλων
Υπάρχει χρόνος...Και διάθεση ας υπάρξει...Βοηθήστε αυτούς που μένουν πίσω!
Μόνον οι αυτόχειρες έχουν εκείνο το κακό το βίτσιο:
Χωρίς τίποτε να πουν, χωρίς μιαν απουσία
ξαφνικά δεν τους βλέπεις πια
Εξαφανίστηκαν
Ύστερα βρέθηκαν, με μια επιστολή στην τσέπη
Ορίστε...Πάλι χτες έκανε άλλος ένας μικροπρεπής αυτόχειρας
στη μικρή μας πόλη το κομμάτι του
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)