Μοναχική καρδιά

Ένα σώμα όλο σωλήνες που μέσα τους ταξιδεύουν μπαλίτσες. Είσαι ένα δωμάτιο όπου έχουν αφεθεί μόνα τους μικρά και μεγάλα παιχνίδια. Όλοι περιμένουν πότε θα ανοίξεις τα παράθυρά σου στον δροσερό αέρα. Η αναμονή είναι αγένεια. Συγγνώμη; Το "Συγγνώμη" είναι φλυαρία και η φλυαρία είναι και αυτή αγένεια.
Τρέχεις και κρύβεσαι. Πόσο δύσκολο όταν όλοι σε βρίζουν ή όταν όλοι γελάνε μαζί σου. Τότε βαφτίζεις τον εαυτό σου "μοναχική καρδιά".

Μοναχική καρδιά, λοιπόν, μπορείς παντού να βρίσκεσαι, μπορείς να υπάρχεις μόνο εσύ στον κόσμο και όμως να είσαι ολούθε στον κόσμο.  Στην Ουκρανία, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Ρουμανία...
Ή μήπως υπάρχουνε πολλές και συντονίζονται τυχαία; Σε τυχαία μέρη...Μεσσήνη, Βουκουρέστι, Σόφια ή Δρέσδη.

ΝΕΑ: ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ

Έχουμε πόλεμο, λέει, αλλά μάς το κρύβουν...δεν μας το λένε...Αυτό πάλι δεν το κατάλαβα..Δεν μας το λένε για να μη φοβηθούμε ενώ θα μπορούσαν να μας το πουν και να τα κάνουμε πάνω μας; Όχι λένε..."μερικοί ανόητοι κοιμούνται, δεν έχουν πάρει είδηση πως ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ. Εμείς σας το λέμε, οι άλλοι σας το κρύβουν". Πράγματι, ίσως μας το κρύβουν. Γιατί; Μα για να μην τους πάρουμε με τα καντρόνια και τα κανόνια και τους εξοντώσουμε. Διότι, ως γνωστόν, εμείς την καρπαζιά την τρώμε και ...δεν πειράζει. Μόνο καρπαζοεισπράκτορες μην μας πούνε.

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ

Έβαλα λίγο μαύρο στο μουστάκι και το μπουφάν με την κουκούλα μού έπεσε πάνω στα μάτια
Και βγήκα, σπίτι να σού βρώ, να μην κάθεσαι με αυτό το κρύο στο κασελάκι σαν εντοιχισμένος
Προχωρώντας μέσα στα χιόνια σκεφτόμουνα πόσο όμορφα ήταν στο Άσυλο τις μέρες που είχε χιονίσει
Ταίριαζαν χαρούμενα το Άσυλο με το Κοιμητήριο...Θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι περιφραγμένα και τα δύο από τον ίδιο τοίχο
Ζούμε μαζί, δεν ζει κανείς. Μόνο τα βήματά του ακούει κανείς και κοιτάει δεξιά-αριστερά
Έψαχνα λοιπόν ένα σπίτι να σου βρω, λοιπόν. Ρώτησα. Μού είπαν πως κατά τον Απρίλη θα έχουν κάποιες "ευκαιρίες"... Εφτά χιλιάδες θα ζητήσουν λέει. Στο τμήμα 37 κοντά στον τοίχο, λέει
Και όπως αγκομαχούσα, φορώντας το βαρύ μπουφάν μου που είχε βαρύνει κι άλλο από το χιόνι, πέρασα και από το κασελάκι έκεί που είσαι σαν εντοιχισμένος

Ξέρεις τι σκέφτηκα, μωρέ; Χωρίς να θέλω τίποτε να πώ...Σταματώ το ψάξιμο πιά. Καλά σε νιώθω εκεί που είσαι διπλωμένος, λίγο στενάχωρα, στο κασελάκι.

TU COME STAI?

Ο ΦΙΛΙΠΠΑΣ

Νάτος...Να που απόψε ήρθε ο Φίλιππας
αυτός που δεν αγάπαγε κανέναν όσο ζούσε
Αυτός που όσο έμεινε στον κόσμο αυτό
καλήν κουβέντα δεν είπε για κανένα

Βλάχος ο ένας και αμόρφωτος ο άλλος
γελοία είναι η ζωή και ο θάνατος απάτη
Η φτώχια είναι ηθική, άτιμος ο πλούτος
άρχοντας ο πλούσιος και ο φτωχός καρμίρης

Να που απόψε ήρθε ο Φίλιππας...ήρθε
Ήρθε για μερικές στιγμές και μας κοιτάζει
Γιατί έρχεται; Δεν κατάλαβε κανείς μας
Ίσως για να μην ξεχνά αυτούς που αηδιάζει