Etre comme les autres

Μια ιδιαιτερότης ήμασταν όσον καιρό ζήσαμε μαζί...έξω από τον κόσμο, τόσο κοντά
τόσον γλυκείς, κάποιος που θα κοίταζε θα νόμιζε πως βλέπει δύο σύννεφα, το ένα μέσα στο άλλο
να κρατιούνται σφιχτά...

"Γιατί να μην είμαστε σαν τους άλλους;...Γιατί να μην είμαστε πολλοί;"
-Pourqoi ne pas etre comme les autres?
-Comment?
Όλα αυτά ειπώθηκαν μια μέρα που έπεσε πολλή βροχή.

Τώρα που χωριστήκαμε - χωρίς να πάμε μακριά, ε; -  on accepte son excistence
jeu facile avec moins de larmes.

Φιλοξενία

                                            Φίλους από πέτρα απέκτησα

                                            Εκείνοι παλάτια μού έχτισαν

                                            Όταν με τον καιρό εγέρασαν

                                            Στα σπίτια τους τίποτα δεν άλλαξε

                                            Την παρέα μας τη φιλοξένησαν

Νευροκαβαλίκεμα

Κάθε μέρα νευροκαβαλίκεμα.

Κάθε μέρα δηλαδή καβαλικεύω τα νεύρα μου

If six was nine...αν το 6 ήταν 9...αν το youtube δεν ήταν ένας τρόπος να βλέπω όλα τα σκουπίδια που έχουν μπει στην τηλεόρασή μου...Αν οι αριστεροί πλένονταν ή έβαζαν λίγο άρωμα...αν δεν άκουγα να μιλούν καθημερινά για βία...αν με άφηναν ήσυχο, να μην ακούω ότι δεν πρέπει να μας νοιάζει τι κάνει ο άλλος στο κρεββάτι του.

"Μα τι στο διάλο κάνει ο αποπάνω και γίνεται τόσος σαματάς;;;"  Να που με νοιάζει. Είναι ο θόρυβος τού σωμιέ, είναι τα τσόκαρα (τώρα πηγαινοέρχονται 2 σευγάρια πέρα-δώθε). Τι κάνει από πάνω τόσο σαματά;

Στις ρομαντικές εποχές άκουγες να απομακρύνονται δυο τσοκαράκια από το κρεββάτι και αυτό προσέδιδε μια μοναδικότητα στην γυνή.
Τώρα πάνε κι έρχονται τσόκαρα, ντάκοι και ντακούνια.

Αν δεν ήταν έτσι...
Αν δεν είχα νευροκαβαλίκεμα
Αν δεν καβάλαγα τα νεύρα μου
Αν ίππευα την Τίγρη...

Addio Capitano

Όταν μεγαλώσεις

Όταν μεγαλώσεις θα δεις πως είχα δίκιο, όχι επειδή θα έχεις γίνει έξυπνος αλλά θα έχεις βρει λεπτά και ώρες ανίας που σε κάνουν να ξανασκεφτείς χωρίς να χάφτεις αυτά που σού λένε και που μοιάζουν τόσο όμορφα, σχεδόν παραδεισένια.

Εδώ είναι οι Δίκαιοι, εκεί οι Άδικοι. Εκείνοι επιτίθενται ενώ εμείς αμυνόμαστε υπέρ βωμών και εστιών. Illegal η κάνναβη αλλά μετά γίνεται legal.
Για να σου ξηγήσω, είναι λίγο παράτολμο να πιστεύεις ότι είναι ο πατέρας σου καλός και η μάνα σου ανήθικη. Θα δεις ότι αργότερα θα καταλάβεις ότι και οι δύο ήταν το ίδιο άχρηστοι.

Το καλό γέρασε, έκανε ρυτίδες, κανείς δεν το αναγνωρίζει πλέον. Ο αντιδιεθνιστής Πούτιν, ο διεθνιστής Τραμπ δεν είναι εκπλήξεις, ούτε μεταλλάξεις. Θέατρο είναι. Μετάλαξη, σύμφωνα με τους νόμους τού Μέντελ αποτελεί ο Μεντέλης.

Η σημαία που κουβαλάς, σκέφτομαι, σε απαλλάσσει από το να πεις πως δεν αξιώνεις κάτι, πως δεν επιτίθεσαι. Οι ρίγες είναι ταιριαστές στις ποδοσφαιρικές στολές, ήδη όμως στο μπάσκετ χρησιμοποιούνται ελάχιστα. Φαντάσου...

Καθώς καταλαβαίνεις, το παρόν δεν το αντιλαμβάνεσαι, το δε μέλλον είναι πασιφανές ποιό θα είναι.

Μπάχ

Απόψε θα κοιμηθώ με εκατό
αν θέλεις και χίλια ευρώ κάτω από το στρώμα...Τι ώρα θα έρθεις να με ληστέψεις
γιατί κάτι ετοιμασίες θέλω να κάνω προτού με πάρει βαθιά ο ύπνος;

Μουσική από τον Μεσαίωνα αλλά και λαϊκά θα έχω βάλει
πόσα χτυπήματα θα μού δώσεις, μπορείς να συνθλίψεις ένα κρανίο ή πάλι
να γεμίσεις αίματα τους τοίχους υπό τους ήχους τού Μπαχ;

Θύμα τής νύχτας με τα όπλα και τα κουζινομάχαιρα, δεν έχω σκύλους
θα έλεγα πως είμαι εγώ ένας σκύλος κι επειδή (σαν καθώς πρέπει) δεν πυροβολώ
θα βυθίσω τα σουβλερά μου δόντια στην σπλήνα σου μέχρι να αδειάσει από αίμα

Για ληστεία θα πήγαινες μα έπεσες σε παγίδα. Όλα τα λεφτά θα σού πάρω, πάντα με την μουσική τού Μπαχ.

Αν εκεί θα είμαι

Αν εκεί θα είμαι μαζί τους
με εκείνους που στέκουν αγέλαστοι
και σε κοιτάζουν δίκαια βλοσυροί
όσο οι καιροί δεν δίνουν ελπίδες
καμιά αρωγή -  Τότε αφήστε με εκεί

Αφήστε με εκεί αν θα 'μαστε όλοι ίδιοι εκεί
όμως μονάχα εμείς, Στρατιώτες
θα ζήσουμε σε τρώγλες κι έρημους δρόμους
στις ερημιές σα νομάδες
τσιγγάνοι του Ασπροπύργου
Αφήστε με εκεί

Χτες βράδυ έγραψα ένα μικρό τραγούδι
μα ξυπνώντας δεν το βρήκα πια εκεί
Ακούστε
αν υπάρχει ένα μέρος δίχως κλέφτες τής σκέψης
εκεί θα αφήσω το νου μου να αναπαυτεί
ήσυχος πως κανείς δεν θα μου τον κλέψει