Alta marea

Οι ...νικητές

Πρέπει να ξέρεις πως οι εχθροί
δεν έχουν ίχνος ηθικής
Την πήραμε όλη εμείς
μαζί με την πίστη και την τιμή

Τί έχουνε αυτοί οι ποταποί;
Όπλα, όπλα, όπλα και στρατό
μιλλιούνια με μοντέρνες μηχανές
και δεν πιστεύουν σε θεό

Μαγειρεύουν δηλητήρια
και σού τα χύνουν στο νερό
Εσύ πεινάς στα μέτωπα
εκεί τρως κανέναν ποντικό

Κείνοι θέλουν να μας κλέψουνε τη γη
εμάς να μας σκοτώσουν για πλάκα
τις γυναίκες μας να βιάσουν
κάνοντας πειράματα ευγονικής

Εμείς βήμα δεν κάνουμε στην ξένη γη
ξένες γυναίκες δεν βιάζουμε εμείς
Πάντα εμείς πιο λίγοι είμαστε
οι κακομοιραίοι...ε και λοιπόν τι;

Για διάβασε ιστορία και θα δεις
πειναλέοι, άοπλοι, κατουρημένοι
με κόρες και αδερφές βιασμένες
πάντα εμείς βγήκαμε νικητές!

By the book

Ένα μικρό βιβλίο αφημένο καταγής
με λασπη στο δερματινο εξώφυλλό του
λάσπη ξερή
Βρήκα...βρήκες και συ...

Πόσες φράσεις διάβασα στις μικρές του σελίδες
είδες
φράσεις αδιάφορες, φράσεις αστείες
φράσεις για τους δρόμους τής πόλης
Από πού θα ξεφύγω για να σωθείς
Για να σωθώ πού θα κρυφτείς;

Βλέπεις και οι δυό μας κάποτε βρήκαμε
παρατημένο κάτω από την βροχή το ίδιο βιβλίο
και υποψιαστήκαμε το νόημα που έκρυβε
ακόμα και στις φράσεις του τις ημιτελείς

Να μην γίνω ποτέ σαν και σένα έχω σκοπό
μα ούτε εσύ να κάνεις αυτά πού κάνω εγώ
δεν θέλω

Θα ήθελα ένα βιβλίο σαν τούτο μοναχά
να αρκούσε να διαβάσουμε και οι δυό μαζί
Και ύστερα να γίνουμε δυό άνθρωποι ξένοι
σαν να μην είχαμε ποτέ γνωριστεί

Γυμνό νεύρο

- Εκείνο το απόγευμα του Ιανουαρίου έκανα δυο λάθη. Από τη μια παρέλειψα να πάρω το υπεραστικό λεωφορείο προς τον προορισμό όπου έπρεπε για επαγγελματικούς λόγους να βρεθώ και από την άλλη πήρα ένα υπεραστικό για έναν άλλο προορισμό όπου λόγος κανείς δεν απαιτούσε την παρουσία μου. Εν μέρει είχα δικαιωθεί, με το λάθος μου, διότι στο διπλανό κάθισμα δεν καθόταν κανείς. Έτσι άπλωσα τα πόδια μου και έκλεισα τα μάτια...

- Μα γιατί...γιατί η ομιλία σου ακούγεται περίεργα;

- Χέστο τώρα...τις προάλλες που έλειπα τί έπαθα, ξέρεις; Πήρα, κατά λάθος, τα πρωινά φάρμακά μου το βράδυ... και το αντίστροφο!

- Χριστός και Απόστολος! Ελπίζω να μην έπαθες τίποτα..να μην σού ήρθε κάνας ταμπλάς.

- Όχι, αντιθέτως. Ένιωσα περίεργα καλά. Μάλιστα αυτό ήταν που με έκανε να καταλάβω το λάθος μου ή μάλλον το λάθος τού γιατρού. Ποτέ δεν είχα νιώσει τόσο καλά όσο κείνη την ημέρα.

- Τού τηλεφώνησες τού γιατρού σου;...Αυτουνού τού... Σεδίλλα, έτσι δεν τον είπαμε; Μήπως μιλάς περίεργα ακριβώς λόγω τών φαρμάκων;

- Όχι. Μα πού όρεξη να μιλάω με το γιατρό. Πιθανόν έτρωγε κοψίδια στο χωριό του Με έπιασε και μια ακατανίκητη επιθυμία για σπαγγετάδα. Έκανα με τα πόδια όλο το γύρο τού Βιλλελμίναπλεην, λες κι έψαχνα στο Μανχάταν για μακαρόνια. Εν συντομία μετά από λίγο βρέθηκα μπροστά σε μια καρμπονάρα.

- Και πού το παράξενο;

- Ατενίζοντας την θάλασσα, τύλιγα περίτεχνα τα μακαρόνια στο πηρούνι και τα κατάπινα σχεδόν αμάσητα. Μέχρι που, δεν ξέρω γιατί, ίσως εξ αιτίας τών πανύψηλων κτηρίων κάτι με έβαλε σε διέγερση...Τύλιγα τα μακαρόνια στο πηρούνι και ύστερα χτυπούσα το πηρούνι με δύναμη πάνω στα χείλη μου, στην γλώσσα μου, στα δόντια μου μέχρι που το στράβωσα τελείως.

- Δεν σε σταμάτησε κανείς; Γι' αυτό μιλάς με δυσκολία, λοιπόν;

- Όχι...Μια σερβιτόρα που ευγενικά έβαλε το χέρι της μπροστά στο στόμα μου προστατευτικά , άρπαξε και εκείνη μερικές πηρουνιές. Έτσι γνωριστήκαμε. Περνάμε καλά μαζί...είμαστε ξαπλωμένοι γυμνοί στο κρεββάτι τώρα. Γι' αυτό μιλάω με δυσκολία ...καταλαβαίνεις, ε;

Το μεγάλο φαγοπότι