Ζαχαροπλαστείο

Σε ένα τραπέζι ζαχαροπλαστείου οι γονείς καυγαδίζουν και τα χέρια τους πάνε πέρα δώθε. Στα πόδια τους τα αδελφάκια γελάνε, μιλάνε και σοβαρά. Τα ενδιαφέρει η δημοκρατία, η κλιματική αλλαγή κ.ά

Περνώντας από εκεί βλέπω τον Σάκυ Ντζάνγκο που τα τελευταία χρόνια, όποτε τον δω, κάνω πως δεν τον προσέχω.
Στέκω μπροστά του..."Πόσο καιρό έχω να σε δω", του λέω. Εκείνος μου απαντά "Εγώ σε βλέπω τακτικά, αλλά κάνω πως δεν σε πρόσέχω".

- Εγώ το αντίθετο θα έλεγα...Εγώ κάνω πως τάχα δεν σε βλέπω
- Πιθανόν. Εγώ, αν ήσουν πιο παρατηρητικός, θα πρόσεχες πως σε βλέπω -δεν το αρνούμαι- αλλά δεν ξεχωρίζω την παρουσία σου από τους εκατοντάδες διαβάτες. Κάθισε, αν θέλεις

Κάθισα και αρχίσαμε να καυγαδίζουμε αγκομαχώντας. Με επιχειρήματα, με λογική. Κάτι παιδάκια κοντά στα πόδια μας, κρατούσαν τις πιπίλες τους σαν πίπες και συζητούσαν για την οικονομία και τα προγράμματα της τηλεόρασης, τα διαζύγια... Αχ, τα παιδιά! Θα έρθει και γι' αυτά η εποχή των προβλημάτων της ζωής.

E' l' addio /Che luna!

                                                 Fred Bongusto :  6/4/1935 - 8/11/2019

Απειλές, Εκφοβισμοί, Επίδείξεις δυνάμεως

- Ζήκο, πρόσεξε, γιατί θα προβώ σε ωμότητες!    (ΚΥΡ ΠΑΝΤΕΛΗΣ)

- Γιατί ...εγώ σε τι θα προβώ; Σε ψημενότητες;    (ΖΗΚΟΣ)


- Εκείνοι που διέπραξαν κακουργηματική κατάχρηση εξουσίας, έβγαλαν σήμερα μόνοι τους και το τελευταίο προσωπείο. Αμετανόητοι σκευωροί. Θα τιμωρηθούν για τα κακουργήματά τους όπως ο ποινικός κώδικας ορίζει.                                                      (ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ)

Ερχομοί

Στο πάνω διαμέρισμα κάποιοι χοροπηδούν, ενώ άλλος πνίγεται εδώ και μισή ώρα από μια μπουκιά ψωμί. Στο πάνω διαμέρισμα χοροπηδούν και ακούγεται δημοτική μουσική με μπόλικα μπάσσα.
Ο βήχας βαστάει ώρα, ώρες μάλλον, συνεχίζεται αμείωτος μέχρι που σιγά-σιγά όλοι πάνε για ύπνο
σέρνοντας τις παντόφλες τους στο πάτωμα, χωρίς να δίνουν σημασία σε αυτόν που κοντεύει να σκάσει από τον βήχα.

Αδειάζω το τρίτο ποτηράκι από ένα κόκκινο γλυκό κρασάκι και ανάβω την τηλεόραση ίσα να μην ακούω τον από πάνω να βασανίζεται. Ξαφνικά ακούγεται μόνο θόρυβος από μηχανές.

Τα τζάμια μου τρέμουν καθώς δυο πούλμαν σταματούν λίγο πιό κάτω. Θόρυβος και πολυκοσμία, μάχες σώμα με σώμα. Απότομα σταμάτησε να πνίγεται ο από πάνω - φαίνεται έφτυσε την μπουκιά που τον έπνιγε.

Οι φωνές και τα αίματα πιτσιλάνε τα τζάμια μου. Κεφάλια και ανθρώπινα μέλη πετάγονται εδώ και εκεί.

Κάποτε, όταν είχα παραπονεθεί σε έναν ψυχολόγο για τις αϋπνίες μου, εκείνος μου είπε "Πιές μια σταγόνα Αγιασμό."

Απόψε θα πιώ όλο το μπουκαλάκι...εκείνο από την Αίγινα.