Tac...!

 

Φύλλα τσίγκου

 Κρατήσου στη θέση σου... Ισορρόπησε!

Μείνε ακίνητος, όρθιος πάνω στο ψηλό σκαμνί ή στην ακμή τού ξυραφιού

Μέχρι ν' ακουστεί το ρολλάρισμα τών τυμπάνων μην κινείσαι, μην αφήνεσαι, τίποτε δεν έχει κριθεί ακόμα και είμαστε όλοι ελεύθεροι.

Η ώρα σου θα ανατείλει:

Όταν ακουστεί εκείνος ο θόρυβος που κάνει το χαλάζι πέφτοντας πάνω στην τσίγκινη οροφή με διαβολεμένα γρήγορο ρυθμό, όταν τραβήξεις τη θαλασσιά κουρτίνα να δεις τι κάνει θόρυβο και πίσω της φανεί (ακόμα κι εκεί) άλλος γκρίζος τσίγκος

Όταν θα γκρεμίζεται αυτός ο κόσμος, εσύ θα πρέπει -συνεπής- να κοροϊδέψεις τον εαυτό σου. Θα του ορκιστείς πως όλα είναι ένας υποκειμενικός, δικός σου προσωπικός πανικός. Όλα, όσα  δήθεν μεγαλοπρεπώς καταρρέουν γύρω σου, δεν είναι παρά φύλλα τσίγκου.

Πακέτα

Σε πακέτα τσιγάρων και φαρμάκων έγραψαν ονόματα

Σταματόπουλος, Ταμπακάκης, Γεωργίου

Ώρες συναντήσεων, υπενθυμίσεις για ευχές σε φίλους και εορτάζοντες

Δημήτριος, Παναγιώτης, Άννα

Σημαντικές ημερομηνίες, ορόσημα βιολογικά μηνιαία

Ημέρες ωορηξίας, Τ.Ε.Ρ. , αντιψυχωτικά ενέσιμα

Μα κάποτε τελειώνουν τα τσιγάρα

τα φάρμακα καταναλώνονται

Πετιούνται τα πακέτα κι ό,τι πάνω τους σημειώθηκε

ξε-χάνεται δια παντός

Κάπου είχε σημειωθεί και ένας στίχος που πάρα πολλά έλεγε

Πόνος, χαρά, θλίψη

Λίγα μέτρα

Είδα μια κυρία στην εφημερίδα

κείτονταν νεκρή στο δρόμο

έδειχνε ζωντανά η φωτογραφία

και καθένας μας είχε καταλάβει 

πως όταν έρχεται η  ώρα να πεθάνεις

βγαίνεις αργά από τη μια σκηνή 

και σε μιάν άλλη μπαίνεις

που δεν είναι τόσο διαφορετική

Ανάμεσά τους είναι λίγα μέτρα

που κάποιος αργά τα διανύει

κι άλλος με έναν πήδο βιαστικός

Εγώ θα έμενα στη μέση σκεπτικός

πολλή σκέψη, φόβος και δειλία

Ήθελα να ακρωτηρίαζα το κεφάλι μου

το πνεύμα μου, το μυαλό, το νου μου

Ήθελα και τα πόδια μου να ακρωτηρίαζα

που πεισματικά  σίγουρα θα δειλίαζαν 

να περπατήσουν λίγα μέτρα