Πολύ αργά

Ό,τι λέγεται στο τέλος συνήθως δεν έχει νόημα ενώ, αν είχε ειπωθεί στην αρχή, ο ρόλος του θα ήταν καθοριστικός.

Ετούτη ή μιά άλλη - Questa o quella

Ετούτη ή μια άλλη - για μένα είναι ίδιες
με τόσες άλλες που βλέπω σιμά
Της  καρδιάς το βασίλειο δεν δίνω
μονάχα σε μια και μόνη ομορφιά

Η χάρη τους τέτοιο είναι δώρο
μ' αυτό η μοίρα τη ζωή κεντά
Κι αν ετούτη σήμερα θέλω
αύριο μιά άλλη ίσως να 'χει σειρά

Της καρδιάς τύραννος είν' η πίστη
Μακριά μας η αρρώστεια αυτή!
Πιστός ας μένει μονάχα όποιος θέλει
Μες τα δεσμά η αγάπη δε ζει

Των συζύγων την οργή τής ζήλειας,
την απόγνωση των εραστών περιγελώ
Αψηφώ τα εκατό μάτια τού Άργου
αν παραπέρα νέα ομορφιά ξαναβρώ

Questa o quella, άρια από τον Ριγκολέττο τού Βέρντι.

Τα κόμματα κ.λπ.

Τα κόμματα, οι τελείες, τ' αποσιωπητικά, οι παύλες, τα ερωτηματικά ...Τα σημεία στίξης, εν ολίγοις: Άλλοτε λεπτεπίλεπτη χειρουργική κι άλλοτε απαλό μασάζ πάνω στο σώμα τών γραπτών.

Κακό δεν είναι...

Ο κακομαθημένος Έλληνας, όσο οι πολιτικοί του τον εξυπηρετούσαν ρουσφετολογικά, τούς υποστήριζε, θεωρούσε ιερό καθήκον όλων τη συμμετοχή στις εκλογές, νοιαζόταν για το συνδικαλισμό. Μόλις οι παροχές τελείωσαν ο Έλληνας ξέχασε την πολιτική, ξέγραψε το συνδικαλισμό, έγραψε στα τέτοια του τη Δημοκρατία. Δεν τα χρειάζεται, λέει τώρα, ο Έλληνας όλα αυτά. Αφήνει ένα σημείωμα δίπλα στον κοιμισμένο, γέρο πια, εραστή της η Ελλάδα:

Δεν έχεις πια τίποτα να μου προσφέρεις. Άντε γειά...

Κακό δεν είναι να ξυπνάς. Έτσι κι αλλιώς όλοι ξυπνούν από αυτούς κοιμούνται. Εκτός από όσους πέθαναν στον ύπνο τους. Αλλά...να: όταν ξυπνάς πολύ αργά, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αλλάξεις πλευρό και να ξανακοιμηθείς. Ή κάνε πως κοιμάσαι. Το μυστικό το ξέρουνε όλοι οι μακροχρόνια παντρεμένοι...

Ξύπνησα!

Όσο αργότερα ξυπνάς, τόσο λιγότερο διατυμπάνιζέ το.