Malafemmena (παλιογυναίκα)

Γύρω της

Πού την είχα ξαναδεί δεν καλοθυμάμαι. Μπορεί σε κάποια μικρή φωτό όπως αυτές τών ταυτοτήτων και τών βιβλιαρίων υγείας. Μπορεί σε κάποιο γκρο πλαν ταινίας τύπου Έττορε Σκόλα...μέσα σ' εκείνους τους διαλόγους χωρίς τελειωμό ανάμεσα σε αριστερούς εγκλωβισμένους σε αδιέξοδα, που "τα βάζουν" με όλους και για όλα...τέλος πάντων, κάπου εκεί βρίσκεις τέτοια πρόσωπα, εμβρόντητα που η κάμερα σταματάει πάνω τους κι εστιάζει με νόημα. Πέντε δευτερόλεπτα κι ύστερα fade out.

Ενώ λοιπόν θα έπρεπε να είχε παραμείνει στη θέση της παρακολουθώντας τον ντόρο τριγύρω, βυθισμένη στην αλαλία και την αμιμία της ώσπου να τελειώσει η σκηνοθετημένη παρουσία της...εκείνη δεν έμεινε με τα χέρια σταυρωμένα: μουγκρίζοντας -στην αρχή σιγά αλλά μετά ολοένα και πιο ενοχλητικά- με τα μάτια κλειστά, άρχισε να βηματίζει ανάμεσα στους υπόλοιπους ρόλους και πίσω από τις κάμερες, χαϊδεύοντας τα σκηνικά κι αλλάζοντας θέση στα αντικείμενα.

Χαμήλωσε το φωτισμό έτσι ώστε πάνω στη σκηνή να είναι ορατά μόνο το χλωμό της πρόσωπο, το κατάλευκο γιακαδάκι της και μερικές πολυθρόνες σκεπασμένες με σεντόνια. Κάθισε σ' ένα μικρό τραπέζι, πρώτα σημείωσε κάτι κι ύστερα σπρώχνοντας απαλά τους ηθοποιούς σχημάτισε μ' αυτούς ένα πηγαδάκι. Απομακρύνθηκε και πήγε να σταθεί πάρα πέρα. Από τη μια ήταν χαρούμενη που είχε σκαρφιστεί (και γράψει) τόσα πράγματα αλλά από την άλλη ζήλεψε: παραδέχτηκε πως ό,τι και να γράψεις μένει άψυχο, ανεπαρκές και σακάτικο αν δε γίνει, με τον κατάλληλο τρόπο, ασπρόμαυρη εύπεπτη ταινία.

Πρόσφατο

"Παλιό το τραγούδι αυτό, προπέρσινο" είπε ο νεαρός και ο μεσήλικας τον διόρθωσε "Μπα...πολύ πρόσφατο, σχεδόν πενταετίας!" 

Μαγκιά!

Το μαντρί -για να λειτουργήσει αποτελεσματικά- πρέπει να σε πείσει πως μέσα στους κόλπους του γίνεσαι πολύ πιο δυνατός από ό,τι είσαι μόνος σου. Πολύ πιο δυνατός από τον καθένα που είναι μέλος τού μαντριού. Το δημοκρατικού τύπου μαντρί, ειδικά, σε πείθει πως ο καθένας μπορεί να γίνει αρχηγός τού μαντριού, άρα κι εσύ. Με λίγη εγωπάθεια μπορείς να πιστέψεις πως μόνο εσύ αξίζεις για αρχηγός του. Ε! Το μαντρί έχει και όρια...χάρισμα και κατάρα αυτά τα όρια!

Αυτό που θαύμασα, όμως, στο μαντρί (κάποτε, τώρα μου φαίνεται πολύ μπανάλ και βαρετό) είναι το πόσο ευχερώς και ευρέως δημιουργεί και εκμεταλλεύεται ορισμένα ψευδή αισθήματα (ψευδαισθήματα) εξίσου σημαντικά με τα ψευδαισθήματα τής προηγούμενης παραγράφου. Τέτοια είναι και η εντύπωση ότι τάχα δεν είσαι στο μαντρί, είτε γιατί ποτέ δεν μπήκες είτε γιατί κατάφερες να ξεφύγεις - μαγκιά(!)

Καρώ φευγιό

Η μητέρα γιορτάζει σήμερα
Κάθε Μάη η μητέρα γιορτάζει
Τυχαίνει να' ναι πάντα Κυριακή
Θυμάμαι γώ τη δική μου μάνα
Εκείνη, κάθε που εγιόρταζε
Μάζευε όλα τα ρούχα της
Σε μια καρώ βαλίτσα
Που, από δεσποινίς που ήταν,
Φύλαγε κάτω απ' το κρεβάτι