Rotonda sul mare

Περί Πάτου

Ο Αλεχάντρε Πάτο


Θα σέρβιραν, λέει, κρέας...Τι ωραία, είπα εγώ. Τόση ώρα περιμέναμε γύρω από το τραπέζι καθισμένοι στις άβολες καρέκλες (στην πραγματικότητα έλειπε ο πισινός μας), καμιά δεκαριά ανθρώποι στο σύνολο. Κουρασμένοι, ξεπατωμένοι που λέει ο λόγος.

Αρχίζει το σερβίρισμα, επιτέλους...

"Κύριοι, σας ταλαιπωρήσαμε, σήμερα σας ξεκωλώσαμε"

[ Πλάκα κάνει, κάνει χιούμορ...πάντως πονάω πίσω εγώ...από την κούραση μου' φυγε ο πάτος ]

Στο πιιάτο, σα ντασκεμπάπ, καμιά δεκαριά μπουκιές.

- Καλή όρεξη
- Καλή όρεξη, πώς είναι το δικό σας;
- Μμμμ...μμμ... Τέτοιο καύσιμο το σερβίρουν μόνο εδώ!
- Μόνο εδώ...Μόνο για Έλληνες!

Από κει και πέρα ο καθένας έφαγε το δικό του πιάτο. Ένα πιάτο-"Πάτο". Πάτο ο ένας, Πάτο ο άλλος...τέλος πάτων. Εν γνώσει μας είχαμε φάει, στο τέλος, κι από τών άλλων κι από το δικό μας Πάτο.

Είπαμε να μείνει μυστικό, ανάμεσά μας, κάτι σαν Κύκλος Σιχαμένων Ποιητών. Κάτι μόνο για μας. Κάτι Μόνο για Έλληνες.

Κλάση τού '59

Με το δεξί πλευρό πέφτεις στο κρεβάτι
Γυρίζεις έπειτα από την άλλη μεριά
Κάτι μπουνιές νιώθεις στα πλευρά
Σε κάνουνε ν' αλλάζεις θέση
Κλάση τού 59

Η φυσική σου κατάσταση δεν είναι εκείνη τού παλαιστή
Ο νους σου σκέφτεται όλο και πιο πολλά
Μα δύσκολα πια αποφασίζεις
Όλο και πιο μακριά
Νιώθεις τους άλλους, όταν κατά λάθος τους αγγίζεις

Κλάση τού 59
Γυναίκα αν είσαι, τότε δίχως άλλο σε γνωρίζω
Θα έχεις στα μάτια λίγο σοσιαλισμό
Χειραφέτηση, τσαγανό, αντράκι θα' σαι
Μα για πες μου, πριν ξεχαστώ:
Τα βράδια ...τι παίρνεις, τι έχεις βρει
Για να κοιμάσαι;

Επί σκηνής

Το καλύτερο και για τους δυο μας θα' ναι ένα μοίρασμα τών ρόλων. Να σκέφτεσαι πώς θα ήταν αν ήμουν εγώ ο κουφός κι εσύ ο μουγκός...εγώ ο μουγκός κι εσύ ο κουφός. Φαντάσουμε σαν κωφάλαλο ή δοκίμασε να μην μιλάς. Για λόγους τακτ να επιδεικνύουμε τις αναπηρίες μας εκ περιτροπής. Διαμαρτίες συγγενείς, αναπηρίες επίκτητες μας κάνουνε ανθρώπους. Αυτή είναι η σοφία τής ζωής: η αδυναμία τού ηθοποιού είναι η διασκέδαση, η ασφάλεια τού θεατή. Κοίτα τον ηθοποιό στο μονόπρακτο...Ήθος ποιεί, λέει...
Ο περισσότερος χρόνος χάνεται τελικά όχι στις ερμηνείες τών ρόλων αλλά σ' αυτό το ευγενικό καθώς πρέπει τών εναλλαγών των θέσεων. Ο χρόνος κυλά αργά επί σκηνής.

Το βαλς τού Πίρλο