Κανόνες νούμερο 1

Οι μικρές αποσκευές κάνουν σύντομο το ταξίδι. Όχι μπαούλα και τέτοια - κανόνας νούμερο ένα. Όταν μια συσκευή χαλάσει, η πρώτη αντίδραση είναι να τη χτυπήσεις, στην αρχή ελαφρά κι έπειτα πιο δυνατά. Σε λίγο δίνεις την εντύπωση πως, μάλλον, θες να την αποτελειώσεις. Κανόνας νούμερο ένα.
Γηράσκεις αεί διδασκόμενος, ακόμη κι όταν έχεις φτάσει σε μια ηλικία που ό,τι και να σου πουν, μετά από λίγο το έχεις ξεχάσει. Γηράσκεις, λοιπόν, αεί λησμονών...κανόνας νούμερο ένα.
Είπαν για έναν φίλο μου που χάθηκε. Ευτυχώς δεν τον θυμόμουν καθόλου γιατί δε θα απέφευγα μια μεγάλη στεναχώρια - κανόνας νούμερο ένα.

Σαρλοί και άλλοι προοδευτικοί

Τελικά, οι ηλίθιοι τού "ΈΧΟΥΜΕ ΠΌΛΕΜΟ" είχαν δίκιο. Είχαν πόλεμο αλλά δεν είχαν καταλάβει ποιος ήταν ο εχθρός τους.

Scrivere una poesia

Κορώνα ή Γράμματα

Μού άρεσε πάντα να φαντάζομαι
πως θα βρισκόμουν κι εγώ κάποτε
ενάντια σε τεράστια διλήμματα
Ως να λέγαμε:
Πατρίδα ή Θρησκεία;
Ύλη ή μόνο Πνεύμα;
Επιβίωση ή Ευθανασία;

Μα η ζωή μού σέρβιρε μασημένη τροφή
Φαινότανε μονόδρομος η κάθε επιλογή
Φορσέ κινήσεις, που λένε στο σκάκι

Ώσπου, μια μέρα, εδέησε και ρωτήθηκα
Όχι μιά, αλλά πολλές αποφάσεις
Έκλήθηκα να πάρω ταυτόχρονα

Τον φίλον να χαρώ ή τη συμβία του;
Ένοικος πιο καλά ή σπιτονοικοκύρης;
Πειραιώς ή Γιούρομπανκ;

Πού είναι η ηρεμία τού μυαλού μου
Κάποιος ας αποφάσιζε για μένα!
Αμφιβολία έχω για το εάν είμαι σε θέση ψηλά να στρίψω
Και να πιάσω στην πτώση του το κέρμα

Μιά άλλη σκλαβιά

Η ζωή που πολλοί κάποτε ονειρεύτηκαν και δεν μπόρεσαν να ζήσουν, λόγω τού ότι φαινόταν (και ήταν) τόσο εξωπραγματική και ανεφάρμοστη, έρχεται τώρα μπροστά μας. Και μάλιστα όχι σαν ανεφάρμοστη, αλλά σαν η μόνη ρεαλιστική. Αυτή η αποκλειστικότητά της όμως, την κάνει να φαίνεται επιβεβλημένη από τα πάνω, μια σκλαβιά ακόμα.