30 Οκτωβρίου, 2014

Με τους φόβους σου (έχει ακόμα δρόμο)



Έτσι αν το δεις, καλά. Αν το δεις αλλέως, άστα να πάνε. Αρχίζουν όλα να θυμίζουν εκείνες τις ποδοσφαιρικές προβλέψεις που σε προετοιμάζουν: Αν ο α. κερδίσει τον β., τότε ο α. προκρίνεται, εάν βέβαια ταυτόχρονα ο γ. υπερισχύσει τού δ. με διαφορά 3 τερμάτων.

Όπως, δηλαδή, περιγράφει κάποια καλόγουστη βιομηχανία φίλτρων νερού...

"Αναμειγνύουμε το νερό μας με κοπριά, το χτυπάμε -shakerato- με μικρή ποσότητα σκυβάλων και έπειτα, μετά την επεξεργασία δια τού φίλτρου, το πίνουμε..."

Μα μόνο το πίνουμε; 
Πρέπει να έχουμε πίστη: Αυτομπουγελλωνόμστε με το μείγμα, τραβάμε και μια selfie, το βάζουμε στο facebook το στιγμιότυπο. Έτσι, λίγο αλά Αμερικαίν.. Αυτό το μάμπο μού δίνει κέφι, μού δίνει στυλ. Εκείνο το στυλ που σε προδιαθέτει να ζήσεις ΜΕ τους φόβους σου.

Διότι, αφού ζεις με βοθρόλυμα κεκαθαρμένο...εεε, στον Έμπολα θα κολώσεις. Τι; "Ο Χριστός σταμάτησε στον Έμπολα"

Στο Έμπολι...Τι έρχεται από κει; Ο ιός έρχεται από τη Θλιβερία. Κάθε μέρα. Όχι εδώ.

Σηκώστε τα ποτήρια, ρε...Και άσπρο πάτο, ούτε την κοπριά δεν νικά η πίστις σας; Φαντάσου στα δύσκολα τι έχει να γίνει!




21 Οκτωβρίου, 2014

Ο Γέρων



Ο Γέρων
αυτός ο φαντασμένος δίχως ταίρι
θέλει από τα πριν να ξέρει
όταν πεθάνει, πού θα καταλήξει
Θα το θάψουν το κουφάρι
δίπλα σε κάποιο παλικάρι;
Δε θέλει χούφταλο δίπλα του ο Γέρων
θέλει νιάτο να' χει κοντά του
να το ροκανίζει σαν το σκουλήκι
και να το θωπεύει άθελά του
Όταν πεθάνει ο Γέρων
θέλει να ξέρει πώς θα καταλήξει
Θα βλέπει τάχα προς την Ανατολή
ή θα κοιτάζει προς τη Δύση;
Αν πλησίον του κείται συγγενής
θα είναι τάχα συμπαθής
ή κάποιος μίζερος και κατηφής
κακάσχημος ή προπετής
που τα χνώτα των δεν θα ταιριάζουν;
Όλα τούτα σκέφτεται ο Γέρων
κι έτσι περνούν οι τελευταίες του μέρες
Εν τω μεταξύ
τα κοντινά κοιμητήρια γεμίζουν
με άσχημους, κατηφείς και προπετείς
"Τί όχλος! Τι συρφετός!", αναφωνεί ο Γέρων
και αναβάλλει την ταφή του.


17 Οκτωβρίου, 2014

Συσκευές



Μα νόμιζα το είχες καταλάβει πως τα τραντάγματα τού κρεβατιού κι η ζεστή ανάσα που ένιωθες στο πρόσωπό σου, ήταν έργο τών παιδιών τού σπιτιού, κάτι σαν φάρσα. Άλλαζες συνήθειες και κοιμόσουν σε καναπέδες, σε πολυθρόνες, μέχρι να περάσει 02.00 και ύστερα ξάπλωνες στο δικό σου το κρεβάτι. Πολλές φορές 02.01 ήσουν κιόλας έτοιμη να ξαπλώσεις. Εύστοχη ενέργεια: ποτέ δε σε ενοχλούσαν τα παιδιά όταν η ώρα είχε προχωρήσει.

Αααχ ρε μάνα...Ξέρεις πώς είναι οι μηχανές...τα μηχανήματα, οι συσκευές, τα ρολόγια και πάει λέγοντας: πριν σταματήσουν (που θα πει "πεθάνουν"), αρχίζουν να ρετάρουν, πέφτει η απόδοσή τους. Όμως, αν το προσέξεις, πριν ακόμα αρχίσουν να ρετάρουν, για δέκα-δεκαπέντε μέρες δουλεύουν σε ένα ρυθμό φρενήρη, τέλειο, ανεξέλεγκτο. Και είναι τότε που πρέπει να καταλάβεις πως έρχεται το τέλος τους.