Χρέη

Βέβαιοι πως τίποτε δεν αφήσαμε στην τύχη
Μισοδουλειές και εκκρεμότητες από μας
δεν πρόκειται να βρει κανείς
Τι σιγουριά ανέμελη, τι υπερηφάνεια
διευθετήθηκαν ζητήματα και προηγούμενων γενεών
προστίματα, αναδρομικά, εκκαθαρίσεις
Κυνήγι θησαυρού έμοιαζε η αναζήτηση ενός χρέους
που θα μπορούσε να ξεφύγει από την μανία τής πληρωμής
Μα η κάθε μέρα που κάτι σαν φόρο θα πληρώσεις
σού φυλάει έτοιμο ένα άλλο της διαβίωσης τέλος
Μικρό πολύ, ένα χαρτί που στο συρτάρι παραχώνεις
Φεύγεις εσύ από την ζωή κι εκείνο γιγαντώνει

Lontano dagli occhi

Να μην σε δω να κλαις

Να μην κλάψεις...να μην σε δω να κλαις
με εκείνο εκεί το κλάμα που μοιάζει βρυχηθμός
που οι ανάσες του κυνηγάνε η μια την άλλη
και τα δάκρυά σου τα στήθια σου βρέχουν

Ούτε για κάποιον χαμό μην κλάψεις και
πιο πολύ μην κλάψεις εάν εγώ δεν είμαι εκεί
Μην κλαις για την στολή και την σημαία σου
όταν τις βλέπεις να αλλάζουν χρώμα
Μην πληγωθείς όταν στο φέησμπουκ-άρρωστη
γυμνή φανείς και σε φωνάξουν "βρώμα"
Μην κλαις σαν χαιρετάς την Ελλάδα που πεθαίνει
ούτε δάκρυ για την απελπισία τής αναμονής

Θα πάμε στην Βερόνα, στο Ρόττερνταμ, στο Γκόζο
και ύστερα μια μακριά βαρκάδα στα κανάλια της Μπρυζ
Ενώ γύρω μας οι άλλοι θα μιλάνε... θα μιλάνε...θα μιλάνε...

Διπλή ώρα

Το να ζεις με κάποιον που νομίζεις επικίνδυνα παράφρονα και που την ίδια στιγμή και εκείνος σε θεωρεί επικίνδυνα παράφρονα...θα μπορούσε να είναι αστείο ή κουραστικό. Τα πλάγια βλέμματα (αυτά τα glancing και τα leering) οι κινήσεις τών χεριών, το καμπούριασμα του σώματος...Ο ένας κοιμάται στην στάση τού "πυγμάχου" τής Πομπηίας, ο άλλος κρατά στο χέρι το τηλέφωνο σφιχτά.
Άλλος δεν κοιμάται όλη νύχτα, περνά την ώρα του στοιβάζοντας τα πιο κρυφά και πιο πολύτιμα από τα αντικείμενά τους, μια ξύλινη τουλίπα από το Άμστερνταμ, μια δεσμίδα από 100$, ένα ακριβό ρολόι, ένα κλειδί οστεοφυλακίου, ενθύμια από το Κάστρο του Μπραν.
Η ώρα που μας έδωσαν διπλή το Σάββατο στις 04.00 δεν ήταν για περισσότερο ύπνο...ήταν μια ευκαιρία για να σκεφτεί κάποιος άν αξίζει να περάσεις με άλλο τρόπο αυτή την ώρα (την διπλή ώρα ή την εξίσου ανύπαρκτη ώρα;).
Αποχωριστείτε από τέτοιες συναναστροφές...αυτό ήταν το νόημα τής διπλής ώρας που μας χαρίστηκε το Σάββατο. 

Οι ενέργειες του θυρωρού

Όλο βιασύνη μέσα στο φρεσκοσιδερωμένο πουκάμισό του και με το χτενισμένο μαλλί του να λικνίζεται, κοιτάζει δεξιά και αριστερά ο κ. Μ. Ντάγκλας. Έως ότου φτάνει στην πόρτα τού ασανσέρ...σαν κάτι να ψάχνει. Το διπλανό βοηθητικό ασανσέρ αργεί συνήθως, παρ' όλα αυτά περιμένουν υπομονετικά εκεί 4 γυναίκες. Ο θυρωρός τα βλέπει αυτά πολύ τακτικά. Στο τέλος οι 3 γυναίκες παίρνουν το βοηθητικό ασανσέρ ενώ η τέταρτη πλησιάζει τον Μάικλ και μπαίνει μαζί του σπρώχνοντάς τον. 1ος όροφος : στοματικός έρωτας, 2ος : στα 4, 3ος: πρωκτικός, 4ος κάτι περίεργο...κ.ο.κ. Η κυρία κείται πρηνής μέσα στον θαλαμίσκο.
Για νιοστή φορά ο επιμελής θυρωρός μας εκτελεί ταχέως τις δέουσες ενέργειες ώστε ο θαλαμίσκος να επιστρέψει στο ισόγειο. Ο κ. Μ. κατά πάσα πιθανότητα θα πρέπει να επιστρέψει στο γραφείο του.