Το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του φασίστα είναι "ο μέσος άνθρωπος". Μπορεί να λέει ό,τι θέλει και να θέλει αυτά που δεν τολμά να κατονομάσει, φοβούμενος τους άλλους "μέσους ανθρώπους". Κάτι δύσκολο να καταλάβεις, να ανεχτείς ή να λυπηθείς. Είναι παντού αυτός ο άνθρωπος κι έτσι αυτοαποκαλείται "η καθημερινότητα". Προσπαθεί να προβληθεί και ως "η πραγματικότητα". Αποτελεί ένα μάθημα από απαίδευτο δάσκαλο σε ανέτοιμους μαθητές, από αυτούς που κοιτάνε πως θα τα "μπαλώσουνε" για να περάσουνε την τάξη...Σύντομα το πανί αυτού του θεάτρου σκιών το παίρνει ο αέρας. Τελειώνει η παράσταση και χρειάζεσαι μιαν άλλη εικόνα, μιαν άλλη έκφανση του Καραγκιόζη. Δεν την έχεις κι έτσι ζητάς την πραγματικότητα. Σαν υποκατάστατο αυτού του πλασματικού κόσμου -και μόνο γι αυτό- ψάχνεις μιαν αλήθεια.
Ε! Αφού έπιασες να διαβάσεις αυτές τις γραμμές, άκου λίγο:
Αν θέλεις να έχεις μια πραγματική εικόνα της ζωής, θα σου πω τι να κάνεις...αν εισαι "έτοιμος μαθητής". Πάρε τους δρόμους, 3 η ώρα τη νύχτα, μικρούς η μεγάλους δεν έχει σημασία, χωρίς κανένα προορισμό. Χρειάζεσαι μόνο μια πόλη με τον ελάχιστο φωτισμό, τον ελάχιστο θόρυβο και τα βρεγμένα πεζοδρόμια. Εκεί όπου ο θόρυβος των βημάτων σου θα ακούγεται ευκρινής και ρυθμικός ή πάλι δεν θα ακούγεται, όταν σταματάς, για να είσαι βέβαιος πως εσύ είσαι αυτός που βηματίζει. Κάνε μεγαλόφωνα μια ερώτηση απλή και αν δεν πάρεις απάντηση τότε να είσαι σίγουρος πως άλλος δεν υπάρχει κοντά σου. Κανείς δεν υπάρχει πια και τίποτα δεν κινείται. Τίποτα δε δουλεύει τη νύχτα. Απ' ότι λένε κινούνται οι πλανήτες, οι γαλαξίες...Είναι τεκμηριωμένα όλα αυτά. Πιθανόν πλημμελώς γιατί δεν πείθομαι. Τα μόνα που αναμφισβήτητα κινούνται είστε εσύ και οι δείκτες του ρολογιού σου, που μετράει τη διάρκεια αυτού του μαθήματος νυχτερινού σχολείου που αναγκάζονται να παρακολουθούν νυσταγμένα τα παιδιά φτωχών οικογενειών που εργάζονται την ημέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου