Σε γυαλιστερή, ατσάλινη πανοπλία με επένδυση αναπαυτικής μεγαλομανίας, βλέπω το είδωλό μου. Το είδωλο εκείνου που έμαθε στον ποταπό, άτιμο και δόλιο πόλεμο να διακρίνεται.
Αντιθέτως, εκείνος, αξιολύπητα βαυκαλιζόμενος, προβάλλει σαν μόνες του αρετές τη συγχώρεση, τη λήθη και την ανοχή, πατώντας σε αδύναμα πόδια με τρύπιες κάλτσες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου