"Your bonds are strong enough
I will break them
Then we'll laugh!"
Ξεκουραζόμουν χωρίς καμιά έγνοια στο αναπαυτικό κρεβάτι του ξενώνα που μου είχε παραχωρήσει ο πολυαγαπημένος μου φίλος στο κάστρο που περνούσε τις μέρες του. Ήταν απόγευμα προς βράδυ όταν άκουσα αυτά τα στιχάκια τραγουδισμένα από τις δυο του κόρες. Δυο κοριτσάκια με μάτια γαλανά κι αφηρημένα, με κατάξανθα μακριά μαλλιά. Γνωρίζοντας πως η οικογένεια φιλοξενούσε κι άλλον εκτός απο μένα -κάποιον ξένο που είχε έρθει απο μακριά- σκέφτηκα πως επρόκειτο για κάποιο δάσκαλο της Αγγλικής ή για κάποιο περιπλανώμενο παράξενο ποιητή. Αυτός θα έμαθε στα παιδάκια εκείνο το τραγουδάκι, εξήγησα στον εαυτό μου. Κλειστός τύπος και λιγομίλητος καθώς ήταν, δεν έλεγε ποτέ τίποτα για τον εαυτό του. Παρακολουθούσα συχνά τις αργές του κινήσεις καθώς και την αφοσίωση με την οποία τον άκουγαν τα δυο μικρά κορίτσια. Έτσι εκείνο το πρωί κάθησα να ακούσω κι άλλους στίχους, ελάχιστα λυρικούς.
"You have no father and no mother
You don't have no family
You shall not love other but me"
Τα λίγα Αγγλικά που εγνώριζα με έβαλαν σε συναγερμό. Τρελάθηκα προς στιγμήν! Μα, ξέρει ο άμοιρος ο φίλος μου τι λόγια ξεστομίζει αυτός ο άτιμος; Ηταν φανερό πως σ'όλα αυτά κάτι το νοσηρό υπήρχε. Πρώτα απ' όλα είπα πως φρόνιμο θα ήταν να αρχίσω να παρακολουθώ απο κοντά τι στο καλό συνέβαινε. Απο το βράδυ εκείνο άρχισα να έχω σκέψεις ανόητες μα και παράξενες μαζί, ρίγη και αλλόκοτους εφιάλτες. Σταμάτησα πια να κοιμάμαι τις νύχτες για να μένω ξύπνιος, τον παραμικρό θόρυβο να αφουγγράζομαι. "Μόνο εγώ ξέρω πως εδώ κάτι συμβαίνει. Ο καλοκάγαθος φίλος μου σίγουρα νομίζει πως όλα αυτά είναι αθώα παχνίδια". Εγώ, όμως, τις νύχτες στ' άγρυπνα όνειρά μου έβλεπα το φιλικό μου ζευγάρι να κείτεται στο πάτωμα χαμογελαστό, ακίνητο και χλωμό.
"I'm talking to you
Though I only speak to them
Do you hear me,you old man?"
Στην ψυχή μου έπεσε η νύχτα πριν καλά-καλά έρθει το βράδυ! Πήγα να βρω το φίλο μου που είχε βουλιάξει στην ευφορία του κρασιού και της μουσικής. "Μα ποιός είναι ο ξένος; Πες μου!", ρώτησα ανάστατος,σχεδόν τρέμοντας. Ηρεμος εκείνος μου απάντησε: "Διαβλέπω μιαν ανησυχία στα μάτια σου, φίλε μου αγαπητέ, μα χωρίς λόγο. Ηρέμησε και δες αυτόν τον άνθρωπο με πολλή συμπάθεια, με αγάπη κιόλας. Η γυναίκα μου κι εγώ έχουμε, εδώ και καιρό ,όλα όσα μπορεί να ποθήσει η ψυχή ενός ανθρώπου. Αλλά φουντώνει μέσα μας σφοδρή η επιθυμία να αφήσουμε αυτή τη ζωή, ξέρεις. Αυτός ο άνθρωπος, που λες,είναι κάποιος που ξέρει να σπάει τους δεσμούς που δημιουργεί κάθε αγάπη ακόμα και η πιό άδολη. Για να μας απαλλάξει απο το βάρος της αγάπης και των δεσμών της, ήρθε απο πολύ μακριά μετά απο πρόσκλησή μας. Μας κρατούν μακριά απο τις δυνατότερες επιθυμίες μας, ξέρεις, ακριβώς αυτοί που πάρα πολύ αγαπούμε"
"The whole story about us
The old man has now revealed
They're allowed,now,to be killed"
Αστραπές παραφροσύνης! Αθλια σκηνοθεσία,οι χειρότερες στιγμές μου! Ο φίλος μου θέλησε να είμαι παρών και,αφού κάλεσε τη σύζυγό του εκεί, ξάπλωσαν και οι δυο στο πάτωμα. Πολύ σύντομα ήταν εκεί και ο ξένος με τα δυο κοριτσάκια που χαμογελούσαν προχωρώντας αργά. Το κατάλαβα: πολύ σύντομα θα φτάναμε στη φρίκη. Θέλησα να μην είμαι εκεί αλλά, μη μπορώντας, έκλεισα τα μάτια. Για λίγη ώρα ή για πολλή, δεν ξέρω...Οταν τα άνοιξα αντίκρυσα ήρεμα χαμόγελα στα προσωπάκια των κοριτσιών που κείτονταν δίπλα στο ακίνητο, χλωμό και χωρίς ζωή ζευγάρι. Παράξενη ηρεμία επικρατούσε,σαν αυτή ενός δωματίου παιδιού που κοιμάται. Δεν κατάλαβα καλά τι και πως είχε συμβεί κι ούτε κανένας ξαναμίλησε ποτέ για τα γεγονότα αυτά, όπως ήταν φυσικό. Θυμάμαι μόνο που είδα εκείνο τον απόκοσμο ξένο να ξεμακραίνει κατεβαίνοντας τις σκάλες και τον άκουσα να τραγουδάει λαχανιασμένος:
Everyone who plays this game
Might then need someone to blame
And all the people know my name
I am "The One From Faraway"
I will break them
Then we'll laugh!"
Ξεκουραζόμουν χωρίς καμιά έγνοια στο αναπαυτικό κρεβάτι του ξενώνα που μου είχε παραχωρήσει ο πολυαγαπημένος μου φίλος στο κάστρο που περνούσε τις μέρες του. Ήταν απόγευμα προς βράδυ όταν άκουσα αυτά τα στιχάκια τραγουδισμένα από τις δυο του κόρες. Δυο κοριτσάκια με μάτια γαλανά κι αφηρημένα, με κατάξανθα μακριά μαλλιά. Γνωρίζοντας πως η οικογένεια φιλοξενούσε κι άλλον εκτός απο μένα -κάποιον ξένο που είχε έρθει απο μακριά- σκέφτηκα πως επρόκειτο για κάποιο δάσκαλο της Αγγλικής ή για κάποιο περιπλανώμενο παράξενο ποιητή. Αυτός θα έμαθε στα παιδάκια εκείνο το τραγουδάκι, εξήγησα στον εαυτό μου. Κλειστός τύπος και λιγομίλητος καθώς ήταν, δεν έλεγε ποτέ τίποτα για τον εαυτό του. Παρακολουθούσα συχνά τις αργές του κινήσεις καθώς και την αφοσίωση με την οποία τον άκουγαν τα δυο μικρά κορίτσια. Έτσι εκείνο το πρωί κάθησα να ακούσω κι άλλους στίχους, ελάχιστα λυρικούς.
"You have no father and no mother
You don't have no family
You shall not love other but me"
Τα λίγα Αγγλικά που εγνώριζα με έβαλαν σε συναγερμό. Τρελάθηκα προς στιγμήν! Μα, ξέρει ο άμοιρος ο φίλος μου τι λόγια ξεστομίζει αυτός ο άτιμος; Ηταν φανερό πως σ'όλα αυτά κάτι το νοσηρό υπήρχε. Πρώτα απ' όλα είπα πως φρόνιμο θα ήταν να αρχίσω να παρακολουθώ απο κοντά τι στο καλό συνέβαινε. Απο το βράδυ εκείνο άρχισα να έχω σκέψεις ανόητες μα και παράξενες μαζί, ρίγη και αλλόκοτους εφιάλτες. Σταμάτησα πια να κοιμάμαι τις νύχτες για να μένω ξύπνιος, τον παραμικρό θόρυβο να αφουγγράζομαι. "Μόνο εγώ ξέρω πως εδώ κάτι συμβαίνει. Ο καλοκάγαθος φίλος μου σίγουρα νομίζει πως όλα αυτά είναι αθώα παχνίδια". Εγώ, όμως, τις νύχτες στ' άγρυπνα όνειρά μου έβλεπα το φιλικό μου ζευγάρι να κείτεται στο πάτωμα χαμογελαστό, ακίνητο και χλωμό.
"I'm talking to you
Though I only speak to them
Do you hear me,you old man?"
Στην ψυχή μου έπεσε η νύχτα πριν καλά-καλά έρθει το βράδυ! Πήγα να βρω το φίλο μου που είχε βουλιάξει στην ευφορία του κρασιού και της μουσικής. "Μα ποιός είναι ο ξένος; Πες μου!", ρώτησα ανάστατος,σχεδόν τρέμοντας. Ηρεμος εκείνος μου απάντησε: "Διαβλέπω μιαν ανησυχία στα μάτια σου, φίλε μου αγαπητέ, μα χωρίς λόγο. Ηρέμησε και δες αυτόν τον άνθρωπο με πολλή συμπάθεια, με αγάπη κιόλας. Η γυναίκα μου κι εγώ έχουμε, εδώ και καιρό ,όλα όσα μπορεί να ποθήσει η ψυχή ενός ανθρώπου. Αλλά φουντώνει μέσα μας σφοδρή η επιθυμία να αφήσουμε αυτή τη ζωή, ξέρεις. Αυτός ο άνθρωπος, που λες,είναι κάποιος που ξέρει να σπάει τους δεσμούς που δημιουργεί κάθε αγάπη ακόμα και η πιό άδολη. Για να μας απαλλάξει απο το βάρος της αγάπης και των δεσμών της, ήρθε απο πολύ μακριά μετά απο πρόσκλησή μας. Μας κρατούν μακριά απο τις δυνατότερες επιθυμίες μας, ξέρεις, ακριβώς αυτοί που πάρα πολύ αγαπούμε"
"The whole story about us
The old man has now revealed
They're allowed,now,to be killed"
Αστραπές παραφροσύνης! Αθλια σκηνοθεσία,οι χειρότερες στιγμές μου! Ο φίλος μου θέλησε να είμαι παρών και,αφού κάλεσε τη σύζυγό του εκεί, ξάπλωσαν και οι δυο στο πάτωμα. Πολύ σύντομα ήταν εκεί και ο ξένος με τα δυο κοριτσάκια που χαμογελούσαν προχωρώντας αργά. Το κατάλαβα: πολύ σύντομα θα φτάναμε στη φρίκη. Θέλησα να μην είμαι εκεί αλλά, μη μπορώντας, έκλεισα τα μάτια. Για λίγη ώρα ή για πολλή, δεν ξέρω...Οταν τα άνοιξα αντίκρυσα ήρεμα χαμόγελα στα προσωπάκια των κοριτσιών που κείτονταν δίπλα στο ακίνητο, χλωμό και χωρίς ζωή ζευγάρι. Παράξενη ηρεμία επικρατούσε,σαν αυτή ενός δωματίου παιδιού που κοιμάται. Δεν κατάλαβα καλά τι και πως είχε συμβεί κι ούτε κανένας ξαναμίλησε ποτέ για τα γεγονότα αυτά, όπως ήταν φυσικό. Θυμάμαι μόνο που είδα εκείνο τον απόκοσμο ξένο να ξεμακραίνει κατεβαίνοντας τις σκάλες και τον άκουσα να τραγουδάει λαχανιασμένος:
Everyone who plays this game
Might then need someone to blame
And all the people know my name
I am "The One From Faraway"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου