Η τελική σου νίκη έρχεται κείνη τη στιγμή που υποκλίνεσαι στ'αστέρια, τότε που σκύβεις το κεφάλι σαν ύστατο χαιρετισμό στον ουρανό αυτής της νύχτας ή σαν παράδοση άνευ όρων στα χέρια ενός δημίου, χωρίς να πεις λόγια πολλά -για την οικονομία του χρόνου μα και του λόγου. Για την απαλλαγή από την αδιαφορία που σου φέρνει η ύπαρξη ή όχι αυτού του κόσμου που χωρίς πρώτα να 'χει ζητήσει μιά απολογία απο σένα, μόνο επειδή γέλασες ειρωνικά σ' έχει βαριά καταδικάσει.
2 σχόλια:
Και να μη γελάσεις, πάλι καταδικασμένος είσαι. Δεν κάνει επιλογές. Είναι η φύση του κόσμου τέτοια. Όλα καταδικασμένα τα γεννάει.
Σαν να ακούω τη σκέψη μου...
Δημοσίευση σχολίου