11 Φεβρουαρίου, 2010

Η Ενηλικίωση

Στέκεσαι δίπλα μου κιόλας πιό ψηλά από μένα. Μιλάς μαζί μου κιόλας πιό σοφά από μένα.
Σφίγγεις το χέρι μου κιόλας πιό δυνατά από μένα. Προχωράς στη ζωή, ξεπερνώντας από τώρα εμένα.

5 σχόλια:

meril είπε...

πονάει;

vague είπε...

Αυτή ήταν στο βάθος η προσδοκία σου. Ή μήπως όχι;
:))

Θεία Θ είπε...

Το αντίθετο θα ήταν τρομερή ήττα, δε νομίζετε;

cloudsinthemirror είπε...

meril: πάντα υπάρχει πόνος. Απλώς μερικές φορές υπερισχύει η χαρά.

Riski: Αυτή ήταν μία από τις προσδοκίες και την είδα σιγά-σιγά να εκπληρώνεται.

cloudsinthemirror είπε...

Θεια Θ. : Δεν φαντάζεστε πόσο πιθανές είναι οι "τρομερές ήττες"...