Φόβος - Άγχος

 
Δεν ξέρω αν το πρώτο που νιώθεις ερχόμενος στον κόσμο είναι κάτι άλλο εκτός από φόβο. Αν μετά το θάνατο υπάρχει οιασδήποτε μορφής επόμενη ζωή, πιστεύω πως και σ' αυτήν το πρώτο που νιώθεις είναι ένας τρόμος, μιά αίσθηση εκμηδενισμού, πριν καλά-καλά ξεκολλήσεις από το μηδέν.

Μετά αρχίζεις να μαθαίνεις πράγματα, λέξεις, συμπεριφορές. Όλα εκεί αποσκοπούν: στον εξορκισμό του φόβου. Όσο πιό πολλά μαθαίνεις, τόσο πιό δυνατός νιώθεις απέναντι στο φόβο. Δίνεις τη μάχη σου και συνήθως, όπως οι περισσότεροι, την κερδίζεις αυτή τη μάχη. Η μοίρα αυτών που χάνουν τη μάχη αυτή είναι τόσο προφανής που τη γνωρίζουμε όλοι.

Αλλά ας δούμε τι γίνεται με αυτούς που κέρδισαν την πρώτη (προπατορική;) μάχη με το φόβο. Για να μη μπερδευόμαστε με την καθημερινή έννοια τού φόβου ας αποκαλούμε τον πρωταρχικό αυτό φόβο με το όνομα "Φόβος". Ξεκαθαρίζω ότι δεν έχουν καμμιά σχεδόν σχέση μεταξύ τους.

Μπορεί να παρακάμψεις κατά κάποιο τρόπο τη μάχη με το Φόβο και στη μετέπειτα ζωή σου να είσαι ένας ακόμα δειλός, ένας φοβισμένος ...κάποιος που έκλεισε τους λογαριασμούς του με το Φόβο βάζοντας υποθήκη ολόκληρη τη ζωή του, πουλώντας την ψυχή του, νοικιάζοντας μια ζωή στα καταγώγια. Ή πάλι να περάσεις όλη τη ζωή σου στην προσπάθεια ν' απομακρύνεσαι από το Φόβο, που θα σε κυνηγά μέσα σε μια κινούμενη άμμο.

Στην προσπάθεια αυτή χρειάζεσαι Στόχους. Οι Στόχοι αυτοί στέκουν συνήθως πολύ ψηλά, τόσο ώστε να σου προκαλούν δέος αλλά είναι και ευκαιρίες παροδικής καταξίωσης: με την επίτευξή τους απομακρύνεσαι για λίγο από το Φόβο. Η απαραίτητη προσπάθεια για να πετύχεις τους Στόχους σου "έγκαιρα" βάζει μέσα στη ζωή σου ένα νέο κεφάλαιο:  Άγχος.